جدول محتوا
پریتونیت باکتریایی خودبخود (پریتونیت اولیه)
خلاصه
پریتونیت باکتریایی خود به خودی (SBP) یک عفونت باکتریایی در مایع آسیت است که در غیاب منبع عفونت داخل شکمیِ قابل شناسایی رخ می‌دهد. این بیماری شایعترین عفونت باکتریایی و علت اصلی بستری و مرگ و میر در بیماران مبتلا به سیروز است. باکتری‌های گرم منفی روده‌ای (به عنوان مثال E. coli وکلبسیلا) از نظر تاریخی رایج ترین علل ایجاد SBP بوده‌اند. با این حال، باکتری‌های گرم مثبت، مقاوم به فلوروکینولون و مقاوم به چند دارو به طور فزاینده‌ای شایع هستند. SBP ممکن است با تب، درد شکم و/ یا تغییر وضعیت ذهنی بروز کند، اما برخی از بیماران در هنگام مراجعه بدون علامت هستند. تشخیص بر اساس یافته‌های افزایش یافته تعداد نوتروفیل‌های مایع آسیت (250/mm3) بدون منبع عفونت قابل درمان با جراحی داخل شکم است. تجویز به موقع آنتی بیوتیک اصلی‌ترین درمان است. انتخاب آنتی بیوتیک تجربی به تنظیم عفونت (به عنوان مثال، عفونت اکتسابی در جامعه در مقابل عفونت مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی)، قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک قبلی و الگوهای حساسیت باکتریایی محلی بستگی دارد. مکمل آلبومین به صورت داخل‌وریدی به عنوان درمان کمکی برای بیماران منتخب با خطر بالا استفاده می‌شود. برای جلوگیری از عفونت مکرر، درمان آنتی بیوتیکی پروفیلاکسی طولانی مدت توصیه می‌شود.
تعریف
- عفونت مایع آسیت در عدم حضور هیچ منبع عفونی فوکال داخل شکمی قبل جراحی
اپیدمیولوژی
- شایعترین عفونت باکتریایی در بیماران سیروتیک
اتیولوژی
ریسک فاکتورها
سیروز و آسیت
- ریسک‌فاکتورهای بیشتر در بیماران دارای سیروز عبارتند از:
- غلظت پایین پروتئین مایع آسیتی (< 5g/dL)
- خونریزی گوارش فوقانی
- اپیزودهای قبلی SBP
پاتوفیزیولوژی
- مهاجرت باکتری‌ها (از یک نوع) از روده به گره‌های لنفاوی مزانتریک ← گسترش به گردش خون سیستمیک و پورت ← کلونیزه شدن و عفونی شدن مایع آسیت
میکروبیولوژی
- عفونت تک میکروبی
نکته مهم: SBP عموماً یک عفونت تک میکروبی است. حضور چندین ارگانیسم در رنگ آمیزی یا کشت گرم مایع آسیت باید شک به پریتونیت باکتریایی ثانویه (ناشی از پارگی روده‌ها) را برانگیزد!