‌دیابت شیرین عبارت است از گروهی از بیماری‌­های متابولیک که همگی به علت هایپرگلایسمیِ مزمن (سطح قند خون افزایش یافته) رخ داده­‌اند. دو شکل شایع این بیماری دیابت شیرینِ نوع ۱ و ۲ می­‌باشد. نوع ۱ به علت پاسخی خودایمنی می­‌باشد که در نهایت موجب تخریب سلول‌­های بتا در پانکراس شده و باعث کمبود قطعیِ انسولین در فرد می‌­شود. نوع ۲ که شایع­تر هم هست، ارتباطی قوی با چاقی و سبک زندگیِ بدون تحرک و یک استعداد ژنتیکی دارد. دیابت نوع ۲ با مقاومت به انسولین (پاسخ ناکافیِ سلول‌­های محیطی به انسولین) و نقص عملکردیِ سلول‌­های بتای پانکراس (ترشح معیوبِ انسولین) مشخص می­‌شود که در نهایت موجب کمبود نسبیِ انسولین خواهد شد.