هپاتیت A

بیماری هپاتیت آ از طریق ویروسی به همین نام شکل گرفته و از مسیر مدفوعی-دهانی منتقل می‌شود. تقریباً نصف بیماران با سفر به مناطق اندمیک (استوایی) مبتلا می‌شوند. هپاتیت آ در موارد حاد با علائم پرودرومال تب، بی حالی و زردی تظاهر می‌یابد. همانند سایر بیماران هپاتیتی، سطوح افزایش یافته ترانس‌آمینازها و هایپربیلی روبینمی ترکیبی دیده می‌شود. anti-HAV IgM در طول دوره‌ی حاد بیماری افزایش یافته و تشخیص را قطعی می‌کند. با این که علائم پرودرومال در طول چندین هفته بهبود می‌یابد، اما زردی می‌تواند 1-3 ماه طول بکشد. هیچ عارضه‌ی مزمنی ایجاد نمی‌کند و نارسایی حاد کبد فقط در موارد نادر دیده شده است. بنابراین درمان حمایتی کافی است. از سال 2006 واکسیناسیون کودکان بیش از 12 ماه توصیه شده است. همچنین افرادی که به مناطق اندمیک مسافرت می‌کنند، اگر قبلا واکسینه نشده باشند، باید واکسن دریافت کنند. تشخیص افتراقی مهم هپاتیت A، هپاتیت E می‌باشد که در زنان باردار اهمیت زیادی دارد و می‌تواند باعث نارسایی حاد کلیوی شود. به همین خاطر تست‌های سرولوژیک باید برای افتراق این دو از هم انجام شود.