منو
منو
جدول محتوا
بیماری سلیاک
خلاصه
بیماری سلیاک که به آن اسپروی سلیاک یا اسپروی غیرگرمسیری نیز گفته می‌شود، یک بیماری شایع است که در اثر واکنش ایمنی ناسازگار به گلوتن (پروتئینی که در بسیاری از غلات مانند گندم یافت می‌شود) شکل می‌گیرد. این بیماری غالباً در بیماران درگیر با سایر اختلالات خودایمن اتفاق می‌افتد؛ زیرا همگی با انواع HLAها همراه هستند که باعث افزایش پاسخ‌های ایمنی از می‌شوند. اعتقاد بر این است که پاتوفیزیولوژی زمینه‌ای ترکیبی از عدم تحمل گلوتن است که باعث ایجاد واکنش خود ایمنی و تولید آنتی‌بادی‌هایی می‌شود که ترانس گلوتامیناز بافتی را هدف قرار می‌دهند؛ به ویژه در پروگزیمال روده باریک. یافته‌های معمول شامل تغییر در عادات روده‌ای و علائم مرتبط با سوءجذب است. آزمایش‌های تشخیصی شامل تشخیص آنتی‌بادی‌های مختلف است. جهت تأیید تشخیص، باید از روده بیوپسی تهیه شود. یافته‌های هیستوپاتولوژیک، اغلب شامل آتروفی پرز و هایپرپلازی کریپت‌های روده‌ای است. تشخیص قطعی ضروری است؛ زیرا درمان شامل تعهد مادام العمر به مصرف رژیم بدون گلوتن است. اگر بیماران این رژیم را رعایت کنند، پیش آگهی به طور کلی بسیار خوب است و افزایش خطر بدخیمی‌های مرتبط با سلیاک (لنفوم روده) کاهش می‌یابد.
تعریف
- تعریف: اختلال خودایمن که با افزایش حساسیت روده‌ای به گلوتن (نوعی پروتئین موجود در غلات) شناخته می‌شود.
اپیدمیولوژی
- جنسیت: ♀ > ♂
- سن شروع:
- بیماری ممکن است در هر سنی دیده شود.
- بیماری دو پیک بروز دارد:
- 8 – 12 ماهگی (2 -3 ماه پس از قرارگرفتن در معرض گلوتن برای اولین بار)
- دهه 3 – 4 زندگی
- شیوع در آمریکا: 1 نفر در 3,000 نفر💬
- در نژاد اروپای شمالی شایعتر می‌باشد.
اتیولوژی
- استعداد ژنتیکی در همراهی با آنتی ژن‌های HLA دارد.
- شایع: HLA-DQ2 (90–95%)
- جایگزین: HLA-DQ8 (5–10%)
- مصرف غذاهای حاوی گلیادین (جو، گندم، چاودار) سبب تحریک مخاط روده کوچک می‌شود.
- غالباً با سایر بیماری‌های خودایمن (دیابت تیپ1، بیماری آدیسون، تیروئیدیت هاشیموتو، ویتیلیگو، آنمی پرنیشیوز، درماتیت هرپسی‌شکل)