منو
منو
جدول محتوا
بیماری وریدی مزمن
خلاصه
شایعترین بیماری‌های وریدی مزمن، وریدهای واریسی (تقریباً 23٪ از جمعیت ایالات متحده را درگیر کرده است) و نارسایی وریدی مزمن (CVI) هستند که 2-5٪ از جمعیت را درگیر می‌کند. این وضعیت اغلب در اثر افزایش فشار وریدی به دلیل سوءعملکرد دریچه‌های وریدی ایجاد می‌شود. افزایش فشار وریدی منجر به تجمع مایعات در اندام تحتانی و ایجاد تغییراتی در پوست و عروق می‌گردد. بسته به شدت تغییرات همودینامیکی، تظاهرات بالینی ممکن است شامل وریدهای پیچ‌خوده‌ی سطحی، ورم، تغییرات پوستی (مانند درماتیت ناشی از استاز خون) و ایجاد زخم باشد. تشخیص براساس سونوگرافی داپلکس انجام می‌شود. در موارد عارضه‌دار ممکن است ونوگرافی با رزونانس مغناطیسی (MRV) نیز انجام شود. درمان ممکن است محافظه کارانه باشد (مانند جوراب‌های فشاری) یا شامل درمان‌های Ablation (مانند اسکلروتراپی، برداشتن با جراحی) باشد.
تعریف
- وریدهای واریسی: اتساع وریدهای سطحی (قطر > 3mm) به همراه ایجاد گره‌ها و وریدهای پرپیچ و خم
- CVI (نارسایی مزمن وریدی): افزایش فشار وریدی که سبب تغییر ساختار پوست و وریدها می‌شود.
اپیدمیولوژی
- شیوع:
- 2-6% زنان و حدود 2% مردان را گرفتار می‌کند.
- وریدهای واریسی تقریباً 23% جمعیت ایالات متحده را درگیر کرده‌اند.
- جنسیت: زنان بیشتر از مرادن (2:1)
اتیولوژی
ریسک فاکتورها:
- زنان مسن
- سابقه خونوادگی بیماری وریدی
- شل بودن لیگامان‌ها
- سبک زندگی با تحرک پایین و ایستادن‌های طولانی مدت
- چاقی
- حاملگی
- سیگارکشیدن
- وقوع قلبی ترومبوز (سندرم Post-thrombotc)
- ترومای قبلی اندام
- اختلال مادرزادی