داروهای ضدآریتمی

داروهای ضدآریتمی برای جلوگیری از آریتمی مکرر و نگه‌­داشتن ریتم سینوسی در بیماران با آریتمی­‌های قلبی به کار می‌­رود. این داروها بر اساس تأثیری که روی میوکارد قلب دارند طبقه‌بندی می‌شوند. داروهای ضدآریتمی میزان بقای بیمار با آریتمی غیر تهدید کننده­‌ی حیات را بهبود نمی‌­بخشد و حتی ممکن است که میزان مرگ و میر را هم بالا ببرد؛ مخصوصاً در بیماران با بیماری ساختمانی قلب. این داروها با اثرات جانبی شدیدی مرتبط‌‌­اند؛ به صورت اولیه به علت اثر پروآریتمیک آن­‌ها روی میوکارد می‌­باشد. بیمارانی که داروی ضدآریتمی داخل وریدی دریافت کرده­‌اند باید توسط ECGهای سریال تحت نظر و مراقبت قرار بگیرند. چند گروه از داروهای ضدآریتمی شامل بتابلاکرها، بلاک‌کننده‌های کانال کلسیمی (CCBs)، آمیودارون، گلیکوزیدهای قلبی و لیدوکائین همچنین کاربردهای دیگر پزشکی نیز دارند که در مقالات مربوط به خود راجع به آن­‌ها به صورت مفصل بحث شده است.