دیواره قدامی شکم از زائده زایفوئید و حاشیههای دندهای دربالا تا استخوانهای پوبیس و ایلیاک در پایین و تا خطوط میدآگزیلاری (میانی زیر بغل) در دو طرف امتداد دارد. شکم به مناطق یا ربع تقسیم میشود تا علائم و نشانههای شکمی را دقیقتر توصیف کند و به شناسایی ارگانهای زیرین کمک کند. ماهیچههای دیواره قدامی شکم ماهیچههای صافی هستند و شامل عضلات راست شکمی، مایلهای خارجی و داخلی، عرضی شکمی و هرمی هستند. این ماهیچهها به تنه اجازه میدهند که به سمت جلو یا لترال (جانبی) خم شود، تون شکم را حفظ کرده و به افزایش فشار داخل شکمی کمک میکند. شریانهای اصلی دیواره قدامی شکم، شریانهای اپی گاستر تحتانی و فوقانی هستند. دیواره شکم توسط اعصاب بین دندهای، اعصاب زیر دندهای و تا حدی اعصاب ایلیوهیپوگاستریک و ایلیواینگوینال عصب دهی میشود.
محدوده های دیواره قدامی شکم:
عملکردها:
صفحات دیواره قدامی شکم:
تقسیمات شکم:
نواحی یا ربعهای شکم در زمینههای بالینی برای توصیف علائم و نشانههای شکمی و کمک به شناسایی اندامهای زیرین استفاده میشوند.
نواحی:
(1) هایپوکندریوم راست
(2) ناحیه اپیگاستریک
(3) هایپوکندریوم چپ
(4) ناحیه لومبار راست
(5) ناحیه آمبلیکال (نافی)
(6) ناحیه لومبار چپ
(7) ناحیه اینگوینال راست
(8) ناحیه هایپوگاستریک/ سوپراپوبیک
(9) ناحیه اینگوینال چپ
© AMBOSS
کوادرانها (ربع شکمی):
(1) یک چهارم فوقانی راست (RUQ)
(2) یک چهارم فوقانی چپ (LUQ)
(3) یک چهارم تحتانی راست (RLQ)
(4) یک چهارم تحتانی چپ (LLQ)
(دایره) ناحیهی اطراف نافی (پریآمبلیکال)
© AMBOSS
محتویات دیواره قدامی شکم:
نکته1: نقص در بخش فوقانی Linea alba میتواند باعث فتق اپیگاستر شود.
نکته2: فتق محتویات داخل شکمی از طریق خط Linea semilunaris به عنوان فتق Spigelian شناخته میشود.
صفاق بخشهای داخلی شکم را میپوشاند و عبارت است از صفاق احشایی، که ارگانهای شکمی را دربرگرفته، و صفاق جداری، که سطح داخلی دیواره شکم را میپوشاند. ارگانهای داخلصفاقی و مزانتریهای آنها تماماً توسط صفاق پوشیده میشود در حالی که ارگانهای خارجصفاقی فقط روی سطح شکمیشان توسط صفاق پوشش مییابند (به همینخاطر به آنها ارگانهای خلفصفاقی نیز میگویند). ارگانهای داخلصفاقی از راه مزانتریهای خود به دیوراه شکمی خلفی متصل میگردند.
دیواره شکمی اساساً از صفاق، فاسیای ترانسورسالیس، عضله، فاسیای سطحی، بافت زیرجلدی و پوست تشکیل شده است.
© AMBOSS
تصویر چپ: آناتومی کانال اینگوینال و طناب اسپرماتیک؛ کانال اینگوینال از حلقهی عمقی تا حلقهی سطحی اینگوینال امتداد یافته است.
– دیواره قدامی: آپونوروز عضله مایل خارجی شکم
– دیواره خلفی: فاسیای ترانسورسالیس
– سقف: فاسیای ترانسورسالیس، عضلات عرضی شکمی و عضله مایل داخلی
– کف: رباط اینگوینال
– محتوی: در مردان، عصب ایلیواینگوینال، عصب ژنیتوفمورال و طناب اسپرماتیک؛ در زنان، رباط گرد رحم
طناب اسپرماتیک حاوی واز دفران، سه شریان (شریان بیضهای، شریان مجاری دفران و شریان کرماستریک)، شبکه پَمپینیفرم و شاخه ژنیتال عصب ژنیتوفمورال، میباشد.
تصویر راست: سه لایهی پوشاننده طناب اسپرماتیک از لایهی سطحی به عمقی: فاسیای اسپرماتیک خارجی (نارنجی)، فاسیای کرماستریک (آبی) و فاسیای اسپرماتیک داخلی (سبز).
© AMBOSS
کانال اینگوینال:
تبدیل به | |
فاسیای ترانسورسالیس | فاسیای اسپرماتیک داخلی |
عضله و فاسیای مایل داخلی | عضله کرماستر و فاسیای کرماستریک |
عضله و فاسیای سطحی مایل خارجی | فاسیای اسپرماتیک خارجی |
فاسیای اسکارپا | فاسیای دارتوس اسکروتوم، فاسیای کولِس، فاسیای سطحی کلیتوریس و پنیس |
لاکونای عروقی: مرزهای آن عبارتند از رباط اینگوینال (شکمی)، رباط لاکونار (میانی)، پوبیس (پشتی) و قوس ایلیوپکتینئال (جانبی). شاخهی فمورال عصب ژنیتوفمورال، شریان فمورتا و ورید فمورال از راه لاکونای عروقی میگذرند. گره کلوکونت و گرههای لنفی دیگر نیز در این لاکونا قرار دارند.
لاکونای عضلانی: مرزهای آن عبارتند از رباط اینگوینال (شکمی)، ایلیوم (پشتی) و قوس ایلیوپکتینئال (میانی). عضله ایلیوسواس، عصب جلدی جانبی ران و عصب فمورال از راه لاکونای عضلانی میگذرند.
© AMBOSS
صفحهی ساژیتال از ناحیه اینگوینال مردانه که نشانگر دیوارهای کانال اینگوینال است:
سقف (فوقانی): عضلات مایل داخلی (1) و عرضی شکمی (2)؛
دیواره قدامی: آپونوروز عضله ایلیاک خارجی (3) و عضله مایل داخلی در سمت جانبی (نشان داده نشده)
دیواره خلفی: فاسیای ترانسورسالیس (4)، تاندون اتصالی در سمت داخلی (نشان داده نشده)، صفاق جداری (5) و حفره صفاقی (6)؛
کف (تحتانی): رباط اینگوینال (7)، رباط لاکونار (8) و راموس فوقانی پوبیس (9).
© AMBOSS