جدول محتوا
آناتومی عضلات پشت
خلاصه
پشت شامل قسمت پشتی گردن و نیم تنه (حفره پشتی بدن) از استخوان پس سری تا بالای دنبالچه است. ماهیچه‌های پشت را می‌توان با توجه به موقعیت آناتومیک و عملکردشان به سه گروه اصلی تقسیم کرد. ماهیچه‌های سطحی در حرکات اندام فوقانی شرکت می‌کنند، ماهیچه‌های میانی از عملکرد تنفسی حمایت می‌کنند و عضلات عمقی در وضعیت و چرخش ستون مهره‌ها نقش دارند. دو گروه اول شامل ماهیچه‌های بیرونی هستند که توسط شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی عصب دهی می‌شوند، در حالیکه عضلات داخلی گروه دوم از شاخه‌های خلفی عصب دهی می‌شوند. پوست و ماهیچه‌های پشت در درجه اول توسط جفت شاخه‌های خلفی شریان‌های بین دنده‌ای خونرسانی می‌شوند. وریدهای قسمت بالایی پشت به داخل وریدهای بین دنده‌ای خلفی تخلیه می‌شوند، در حالیکه وریدهای کمری از قسمت پایینی پشت به داخل ورید اجوف تحتانی تخلیه می‌شوند. به طور مشابه، غدد لنفاوی بین دنده‌ای قسمت قفسه سینه را درناژ می‌کنند، در حالیکه گره‌های لنفاوی اینگوینال بخش لومبار را تخلیه می‌کنند.
ارگانها، عروق خونی، عروق لنفاوی و مسیرهای عصبی گردن (نگاه کنید به “نمای کلی ناحیه سر و گردن”)، نخاع، و ستون مهره‌ها (ستون فقرات) در مقاله های خودشان پوشش داده شده اند.
نگاه کلی به عضلات اطراف ستون فقرات
عضلات ستون مهره‌ها | ||
| عضلات داخلی پشت | عضلات خارجی پشت |
تکامل |
|
|
مثال‌ها |
|
|
عصبدهی |
|
|
عملکرد |
|
|
↙ عضلات ساب‌اُکسیپیتال داخلی
- از عضلات زیر تشکیل شده است:
- Rectus capitis posterior minor
- Obliquus capitis superior
- Rectus capitis posterior major
- Obliquus capitis inferior
تصویر 1، عضلات عمقی گردن
تصویر ماکروسکوپیک عضلات خلفی‌جانبی جمجمه و بخش فوقانی گردن
در سمت چپ تصویر می‌توان عضله رکتوس کپیتیس خلفی مینور (داخلی‌ترین عضله) را دید. در سمت جانبی آن، عضله رکتوس کپیتیس خلفی ماژور (ستاره سیاه) نشان داده شده‌است. زیر این عضله نیز عضله کپیتیس مایل تحتانی قرار دارد. آخرین عضله که در بالاترین بخش سمت راست تصویر دیده می‌شود، عضله کپیتیس مایل فوقانی می‌باشد.
این جای‌گیری آناتومیک تیپیک عضلات خلفی‌جانبی و بخش بالایی گردن است.
Source: © IMPP
↙ عضلات ساب‌اُکسیپیتال خارجی
عضلات زیراکسیپیتال خارجی شامل عضلات رکتوس کاپیتیس لترالیس (جانبی) و رکتوس کاپیتیس قدامی هستند که عضلات قدام مهره‌های گردن هستند. برای جزئیات بیشتر به عضلات قدام مهره‌ای در مقاله «نمای کلی ناحیه سر و گردن» مراجعه کنید.
↙ عضلات سطحی پشت
عضلات سطحی پشت اولین لایه عضلات زیر پوست و فاسیای سطحی هستند. این عضلات ترقوه، کتف و بازو را به اسکلت محوری متصل می‌کنند و عملکرد اصلی مربوط به حرکت اندام فوقانی است. آنها همچنین در رابطه با کمربند شانه و شانه در مقاله “شانه، آگزیلا و شبکه بازویی” پوشش داده شده‌اند. عضله لتیسموس دورسی در مقاله “دیواره قفسه سینه” نیز پوشش داده شده است.
نگاه کلی به عضلات سطحی پشت | ||||||
عضله | مبداء | محل اتصال | عملکرد | عصبدهی | ||
تراپزیوس | بخش نزولی (بالایی) |
|
|
|
|
|
بخش عرضی |
|
| ||||
بخش صعودی (پایینی) |
|
| ||||
لواتور اسکاپولا |
|
|
|
| ||
لتیسموس دورسی |
|
|
|
| ||
رومبوئید ماژور |
|
|
|
| ||
رومبوئید مینور |
|
| ||||
تصویر 2، عضلات تراپزیوس و سراتوس قدامی:
- بخش عرضی عضله تراپزیوس ادداکشن اسکاپولا را تسهیل می‌کند. عضله سراتوس آنتریور نیز به انجام حرکات زیر کمک می‌کند:
- بیرون زدن اسکاپولا و چرخش به سمت بالا
- حفظ موقعیت لبه‌ی میانی و زاویه‌ی تحتانی اسکاپولا در ارتباط با دیواره توراسیک
- ابداکشن بازو (>°100)
- عضله فرعی تنفسی
تصویر 3، عضلات تراپزیوس و سراتوس قدامی 2
تصویر 4، عضلات تراپزیوس و بالابرنده اسکاپولا:
- بخش صعودی تراپزیوس (2c) حرکت رو به پایین اسکاپولا را تسهیل می‌کند.
- عضلات بالابرنده اسکاپولا (1)، بالا رفتن اسکاپولا (شراگ شانه) را تسهیل کرده و همراه با عضله رومبوئید، منجر به بازگشت بازوی بالا رفته به موقعیت طبیعی می‌شوند.
تصویر 5، عضلات رومبوئید و سراتوس قدامی:
- عضلات رومبوئید:
- – بالا بردن، بیرون زدن و چرخش به پایین اسکاپولا
- عضله سراتوس قدامی:
- بیرون زدن و چرخش به بالای اسکاپولا
- حفظ موقعیت لبه‌ی میانی و زاویه‌ی تحتانی اسکاپولا در ارتباط با دیواره توراسیک
- ابداکشن بازو (>°100)
- عضله فرعی تنفس
تصویر 6، عضلات رومبوئید و سراتوس قدامی 2
تصویر عضلات سطحی پشت
مبداء عضله لتیسموس دورسی (پوشش سبز؛ فلش سیاه) عبارت است از: زوائد خاری T6-L5، دنده‌های تحتانی، فاسیای توراکولومبار (ساختار سفید براق)، سه‌تیغ ساکرال و سه‌تیغ ایلیاک. فیبرهای این عضله به سمت بالا و جانب امتداد می‌یابند تا به شیار اینترتوبرکولار هومروس اتصال یابند (محل اتصال در این تصویر نشان داده نشده است).
سطح تحتانی عضله تراپزیوس نیز قابل مشاهده است (پوشش قرمز). این عضله از خط ناکال (گردنی) فوقانی، برجستگی اکسیپیتال خارجی، رباط گردنی (ligamentum nuchae) و زوائد خاری C7-T12 مبداء گرفته است؛ سپس به اسکاپولا، آکرومیون و یک‌سوم خارجی استخوان ترقوه اتصال می‌یابد.
Source: © IMPP