بیماری ریوی انسدادی مزمن (COPD)

بیماری ریوی انسدادی مزمن (COPD) یک بیماری ریوی است که با انسداد مجاری هوایی به دلیل التهاب مجاری هوایی کوچک شناخته می‌­شود. علت اصلی شکل­‌گیری این بیماری توکسین­‌ها یا مواد سمی استنشاقی است، به­‌خصوص مواد سمی ناشی از دود سیگار؛ البته آلودگی هوا، نان‌پزی و عفونت­‌های تنفسی عودکننده هم می‌­توانند COPD بدهند. در بعضی افراد استعداد ژنتیکی برای شکل­‌گیری COPD وجود دارد، به­‌خصوص کسانی­‌که کمبود/ نقص آلفا1-آنتی‌تریپسین (AATD) دارند. COPD با التهابی مزمن مجاری هوایی شروع می­‌شود که معمولاً به سمت شکل­‌گیری آمفیزم پیشرفت می­‌کند، آمفیزم شرایطی است که درآن تنگی غیرقابل‌­برگشت برونشی و بادشدگی بیش ازحد  آلوئول­‌ها دیده می­‌شود. این تغییرات باعث از دست رفتن مناطق دارای قابلیت تبادل گاز می­‌شوند، اتفاقی که نتیجه‌اش جذب ناکافی اکسیژن، دفع کمتر ازحد CO2 و در نتیجه هایپوکسی و هایپرکاپنه است. اکثر افراد با ترکیب علائمی از تنگی‌نفس و سرفه­‌ی مزمن همراه با خلط مراجعه می­‌کنند. COPD در مراحل دیرتر، می­‌تواند با علائمی مثل تاکی­‌پنه، تاکی­‌کاردی و سیانوز همراه باشد. تشخیص اولیه معمولاً براساس علائم بالینی و تست­‌های عملکردی ریوی که اکثراً با کاهش نسبت حجم بازدمی با قدرت زیاد (FEV) به ظرفیت حیاتی با قدرت زیاد (FVC) یعنی همان نسبت FEV1/FVC همراه است، صورت می­‌گیرد. عکس­‌برداری­‌هایی مثل X-ری معمولاً در ارزیابی شدت و میزان گسترش عوارض ممکن، کمک‌­کننده است؛ اما این عکس‌­برداری­‌ها برای تأیید تشخیص لازم نیستند. ABG و پالس‌­اکسیمتری برای ارزیابی سریع موقعیت O2 بیمار مفیداند. تمام بیماران COPD باید بر اساس سیستم درجه بندی COPD اولیه‌­ی جهانی برای بیمارن دارای بیماری ریوی انسدادی مزمن (GOLD) درجه­‌بندی شوند. این سیستم فاکتورهای مختلفی را درنظر می­‌گیرد (مثلاً تشدیدهای COPD، شدت علائم و FEV1) .گزینه‌­های درمانی بستگی به درجه­‌ی GOLD بیمار دارند، و اکثرا عبارتند از گشادکننده­‌های برونشی کوتاه و طولانی اثر(آگونیست­‌های بتا و سمپاتولیتیک‌­ها) و گلوکوکورتیکوئیدها. افرادی که دارای مرحله­‌ی پیشرفته‌­ی این بیماری هستند، معمولاً به اکسیژن مکملی احتیاج دارند، تنها درمانی که میزان مرگ­‌ومیر را کاهش داده است. COPD ممکن‌­است عوارضی مثل هایپرتنشن ریوی یا نارسایی تنفسی بدهد. مهمترین عارضه تشدید حاد COPD است.