انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC) اختلالی است که با فعال شدن سیستمیک آبشار انعقادی شناخته شده و با تشکیل میکروترومبوز، مصرف پلاکتها و تمامی فاکتورهای انعقادی شناخته میشود. شایعترین علل آن شامل سپسیس، تروما و بدخیمی میباشد. بیماران با علائم خونریزی (پتشی، پورپورا، اکیموز) و/ یا نارسایی چندین ارگان مراجعه میکنند. یافتههای آزمایشگاهی ترومبوسیتوپنی، افزایش PT،aPTT، کاهش سطوح فیبرینوژن سرم و افزیش سطحD-dimer را نشان میدهند. درمان شامل شناسایی علت زمینهای و درمان حمایتی با انتقال فراوردههای خونی (پلاکت، کرایوپرسیپیتات، FFP) میباشد.
تعریف
انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC): سندرمی که با ترومبوز، خونریزی و اختلال عملکرد ارگانهای بدن به دنبال فعال شدن آبشار انعقادی، که سبب مصرف پلاکت و فاکتورهای انعقادی میشود.
DIC نهفته: علائم آشکاری (عدم وجود خونریزی یا خونریزی کم، افزایش ریسک وقایع ترومبوآمبولیک، اختلالات آزمایشگاهی) وجود ندارد.💬
DIC آشکار: وجود علایم بصورت باالقوه و آشکار (خونریزی، ترومبوز)؛ که به تعادل فرایندهای در جریان بستگی دارد.💬
کواگولوپاتی مصرفی: هایپرفیبرینولیز ← خونریزی ← فعال شدن دوباره آبشارهای انعقادی ← مصرف پلاکت و فاکتورهای انعقادی
لطفاً برای دسترسی کامل به تمام محتویات، اشتراک ویژه تهیه کنید.