جدول محتوا

ترومبوز ورید عمقی (DVT)

خلاصه

DVT (ترومبوز ورید عمقی) تشکیل لخته خون در داخل وریدهای عمقی است که معمولاً اندام تحتانی را درگیر می‌کند. عوامل اصلی خطر برای DVT عبارتند از: آسیب اندوتلیال عروقی (مانند جراحی یا تروما)، استاز وریدی (مانند عدم تحرک) و انعقاد پذیری بیش از حد (ترومبوفیلی‌ها) که در مجموع به عنوان سه گانه ویرشو نامیده می‌شوند. علائم شامل ادم، گرمی و درد مبهم در اندام درگیر است. بیماران همچنین ممکن است با علائم آمبولی ریه (PE)، یک عارضه شدید از DVT تظاهر یابند. معیارهای Wells جهت تعیین احتمال DVT در بیمار مشکوک بکار می‌رود. آزمایش اولیه انتخاب شده در بیماران با احتمال پایین برای DVT، سونوگرافی وریدی و در بیماران با احتمال متوسط یا زیاد D-dimer است. سنجش منفی D-dimer (< 500 نانوگرم در میلی لیتر) DVT را رد می‌کند؛ در حالی که D-dimer مثبت (بیش از 500ng/mL) غیراختصاصی است و برای تأیید تشخیص نیاز به سونوگرافی وریدی دارد. غیرقابل فشرده بودن ورید آسیب دیده مهمترین ویژگی سونوگرافی DVT است. درمان اولیه با ضد انعقاد طولانی مدت به مدت 3-6 ماه در تمام بیماران مبتلا به DVT توصیه می‌شود؛ بجز DVTهای دیستال بدون علامت، که ممکن است در آینده با سونوگرافی سریال پیگیری شوند؛ زیرا عواقب بعد از ترومبوز کمتر است. پیشگیری ثانویه (مانند ضد انعقاد خون پس از اتمام درمان اولیه) بسته به محدوده و علت DVT و ریسک خونریزی بیمار توصیه می‌شود. ترومبولیز یا ترومبکتومی به روش کاتتر ممکن است برای ایسکمی تهدید کننده اندام، DVT حاد ایلیوفمورال و بیماران با موارد منع مصرف ضد انعقاد در نظر گرفته شود. پیشگیری اولیه از VTE  (ترومبوآمبولی وریدی) در بیماران در معرض خطر DVT یا PE توصیه می‌شود (مانند بیماران شدیداً بدحال، بیشتر بیماران جراحی و مسافرت‌های طولانی که دارای فاکتورهای خطر اضافی برای VTE هستند)، و شامل اقدامات مکانیکی و دارویی است.

تعریف

  • DVT (ترومبوز ورید عمقی): تشکیل یک یا تعداد بیشتری از لخته‌های خونی در ورید عمقی، خصوصاً در اندام‌های انتهایی (دست و پا)
    • تشکیل DVT پروگزیمال: تشکیل لخته در وریدهای فمورال، فمورال عمقی و/ یا ورید پوپلیتئال (بالای سه شاخه‌ای شدن ورید ساق پا)
    • تشکیل DVT دیستال: تشکیل لخته بعد از سه شاخه‌ای شدن ورید ساق پا (زیر زانو)
    • DVT تحریک شده: تشکیل DVT در شخصی با ≥1 یک ریسک فاکتور برای ترومبوآمبولی وریدی
    • DVT تحریک نشده (ایدیوپاتیک): تشکیل ترومبوز در شخصی بدون ریسک فاکتور قبلی برای ترومبوآمبولی وریدی
  • VTE (ترومبوآمبولی وریدی): اصطلاحی که برای توصیف PE (آمبولی ریوی) به دنبال تشکیل DVT به کار برده می‌شود.
    • VTE راجعه: تشکیل مجدد DVT و/ یا PE در بیماری که پس از اولین اپیزود، دوهفته درمان کامل ضدترومبوز دریافت نموده است.

اتیولوژی

هر فاکتور که سبب افزایش انعقادپذیری، آسیب اندوتلیال و/ یا استاز وریدی شود. (تریاد ویرشو)

ریسک فاکتورهای VTE (ترومبوآمبولی وریدی)
فاکتورهای گذرافاکتورهای مزمن
  • جراحی:
    • جراحی تحت بیهوشی عمومی
    • سزارین
  • بی‌حرکتی:
    • بدحالی حاد، که نیازمند استراحت کامل بر روی تخت است.
    • آسیب اندام تحتانی با محدودیت حرکت برای ≤ 3 روز
    • مسافرت طولانی
  • فاکتورهای وابسته به استروژن:
    • بارداری
    • استفاده از OCPs یا HRT
  • وسایل داخل عروقی:
    • کاتترهای داخل وریدی
    • پیس میکر یا دفیبریلاتور قلبی
  • فاکتورهای مربوط به بیمار:
    • چاقی
    • کشیدن سیگار
    • معتادان تزریقی
    • عدم همکاری جهت مصرف پروفیلاکسی VTE

لطفاً برای دسترسی کامل به تمام محتویات، اشتراک ویژه تهیه کنید.

error: محتوا محافظت‌شده می‌باشد