کیسه صفرا و صفرا

کیسه صفرا یک ارگان داخل‌صفاقی است که از اندودرم نشأت گرفته و زیر کبد جای دارد. این ارگان به فوندوس، تنه، اغلب یک انفاندیبولوم (قیف) و گردن تقسیم‌بندی می‌شود. کیسه صفرا توسط شریان سیستیک، شاخه‌ای از شریان هپاتیک راست خونرسانی شده و خون وریدی‌اش از راه ورید سیستیک . سینوزوئیدهای کبدی تخلیه می‌گردد. این ارگان عصبدهی سمپاتیک خود را از راه شبکه‌ی سیلیاک، عصبدهی پاراسمپاتیک را از عصب واگ و عصبدهی حسی را از شاخه‌های عصب فرنیک دریافت می‌کند. عملکرد اصلی کیسه صفرا ذخیره‌ی صفرا است. صفرا مایعی است که توسط کبد ترشح شده و اعمالش عبارتند از تسهیل هضم، خنثی‌سازی اسید معده، جذب چربی و دفع بیلی‌روبین و کلسترول. مجرای صفراوی که به دو بخش مجرای داخل کبدی و مجرای خارج‌کبدی تقسیم می‌شود، صفرا را به روده‌ی باریک انتقال می‌دهد. داکتال‌ها مجاری صفراوی داخل کبدی هستند که با هم یکی شده و مجاری هپاتیک راست و چپ را تشکیل می‌دهند، این مجاری صفرا را از کبد دریافت می‌کنند. مجاری صفراوی خارج‌کبدی عبارتند از مجرای سیستیک  و مجرای هپاتیک مشترک که باهم یکی شده و مجرای صفراوی مشترک را می‌سازند. مجرای صفراوی مشترک با مجرای پانکراسی یکی شده و به آمپول کبدی-پانکراسی در دوازدهه تخلیه می‌شود. اشباع بیش از حد صفرا توسط کلسترول و بیلی‌روبین منجر به ایجاد سنگ‌های صفراوی می‌شود. بیماری‌های شایع مجاری صفراوی عبارتند از کوله‌سیستیت، کلانژیت اسکلروزان اولیه، آترزی صفراوی و … .