روده بزرگ

دهان، مدخلِ صورتی لوله‌ی گوارش است. حفره دهانی، که از قدام توسط لب‌ها، از جانبین توسط گونه‌ها و از خلف توسط حلق دهانی (اوروفارنکس) احاطه شده است، حاوی زبان، کام‌ها، لثه‌ها و دندان‌ها می‌باشد. عملکرد اصلی دهان آغاز فرایند هضم می‌باشد و این فرایند دهانی عبارت است از دریافت غذا، جویدن و تخریب مکانیکی آن (mastication)، آزادسازی آنزیم‌های گوارشی از غدد بزاقی به داخل حفره دهانی و عمل بلع. عملکردهای ثانویه عبارتند از حس چشایی، تولید صدا و ادای کلمات، تنفس، حالت‌های چهره و لمس. می‌توان حفره‌ی دهان را از نظر آناتومیک به دو بخش تقسیم کرد؛ بخش اول وستیبول دهانی نام دارد و عبارت است از فضای بین دندان‌ها و مخاط لب‌ها و گونه‌ها، بخش دوم حفره دهانی اصلی نام دارد که همان فضای احاطه‌شده توسط دندان‌ها از قدام و طرفین و حلق دهانی از خلف می‌باشد. دندان‌ها ساختارهایی بسیار سخت و کلسیفیه هستند که برای گاز گرفتن و جویدن و همچنین برای ادای کلمات به کار می‌روند. حفره دهانی توسط کام از حفره‌ی بینی جدا شده است؛ خود این کام نیز به دو بخش نرم و سخت تقسیم می‌شود. حرکات جویدنی فک توسط عضلات جویدن (mastication) صورت گرفته و بلع نیز توسط عضلات کام تسهیل می‌شود. علاوه بر این، حفره دهان کانال تنفسی ثانویه می‌باشد که از خلف به حفره بینی وصل می‌شود.