جدول محتوا
لژیونلوز
خلاصه
لژیونلوز عفونت ناشی از لژیونلا پنومونی، یک باسیل گرم منفی است که در محیط‌های آبی گرم مانند سیستم‌های آب آشامیدنی، وان‌های آبِ گرم و واحدهای تهویه هوا، رشد می‌کند. انتقال با استنشاق قطرات آب آلوده و آئروسل انجام می‌شود. لژیونلوز یک عفونت بیمارستانی شایع است. عوامل خطر قابل توجه شامل سیگار کشیدن، بیماری‌های مزمن ریه، سن بالا و سیستم ایمنی سرکوب شده است. لژیونلوز به دو شکل وجود دارد: بیماری لژیونلر و تب پونتیاک. بیماران مبتلا به بیماری لژیونر با پنومونی آتیپیک (تنگی نفس، سرفه بدون خلط و تب خفیف)، معمولاً در ترکیب با علائم مختلف دیگر از جمله تظاهرات گوارشی (مانند اسهال) و عصبی (مانند گیجی) ظاهر می‌شوند. ناهنجاری‌های آزمایشگاهی به خصوص هایپوناترمی شایع است. تب پونتیاک یک بیماری خفیف، خودمحدودشونده و شبه آنفولانزا است. برای تأیید عفونت با لژیونلا از آزمایش آنتی‌ژن ادراری استفاده می‌شود. فلوروکینولون‌ها درمان انتخابی بیماری لژیونر هستند. جهت کنترل بیماری باید اقدامات لازم برای از بین بردن منابع آلوده و جلوگیری از شیوع آن در آینده انجام شود.
اپیدمیولوژی
- شیوع: به ندرت در نوزادان دیده می‌شود و تقریباً همیشه در بزرگسالان (هر سنی ممکن است) رخ می‌دهد.
- گروه‌های با ریسک بالا:
- افراد مسن
- افراد دارای بیماری مزمن (مانند COPD، آمفیزم، دیابت شیرین و بیماری مزمن کلیوی)
- بیماران با ایمنی سرکوب شده
- افراد سیگاری
اتیولوژی
پاتوژن:
- لژیونلا پنومونی: باسیل گرم منفی، هوازی اجباری و داخل سلولی که مسئول > 90% موارد بیماری لژیونر می‌باشد.
- بهترین دمای آب برای رشد لژیونلا 25-42 درجه سانتی گراد است.
- تب پونتیاک عموماً نوع کمتر شناخته شده‌ای از لژیونلا است.
یک آمیب با استفاده از پای کاذب خود، که برای تحرک نیز استفاده می‌کند، یک باکتری باسیلی از گونه Legionella pneumophila (سبز) را صید می‌کند. معمولاً آمیب ارگانیسم‌هایی را که در فاگولیزوزوم گیر می‌آورد هضم می کند و در نتیجه آن‌ها را از بین می‌برد. با این حال، گونه‌های لژیونلا از تخریب جلوگیری می‌کنند و تبدیل به همزیست ساکن درون آمیب می‌شوند.