سیستم لنفاوی

سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی اکتسابی و همچنین سیستم گردش خون است که از تیموس و مغز استخوان (ارگان‌های لنفاوی اولیه)؛ بافت لنفاوی همراه مخاطی (MALT)، طحال و گره‌های لنفی (ارگان‌های لنفاوی ثانویه)؛ عروق و مویرگ‌های لنفاوی و مایع لنفاوی تشکیل شده‌است. عملکرد اصلی سیستم لنفاوی بازگشت دادن مایع میان‌بافتی اضافی و محصولات دفعی بافت مانند پروتئین‌ها و ذرات تخریب شده سلولی به گردش خون است.

مایع میان‌بافتی توسط مویرگ‌های لنفاوی موجود در سراسر بدن از راه انتشار جذب می‌شوند. سپس مایع لنفی از شبکه عروق لنفاوی و گره‌های لنفی به مجرای لنفاوی راست که آن نیز نهایتاً به ورید ساب‌کلاوین راست تخلیه می‌شود، و مجرای توراسیک که خود به ورید ساب‌کلاوین چپ تخلیه می‌شود، می‌رسند. عملکرد ثانویه آن مربوط به سیستم ایمنی است که اغلب شامل انتقال لکوسیت‌ها (مخصوصاً لنفوسیت‌ها) بین مغز استخوان و گره‌های لنفی و تحریک سیستم ایمنی از راه انتقال سلول‌های ارائه‌دهنده آنتی‌ژن (APC) به گره‌های لنفی می‌باشد. عملکرد دیگر این سیستم انتقال چربی‌هایی مانند کایل (chyle) از سیستم گوارش به گردش خون است. بنابراین، مایع لنفاوی در ابتدای تشکیل از مایع بینابینی شفاف است اما همزمان با تجمع پروتئین‌ها، چربی‌ها، بقایای سلولی و لکوسیت‌ها، رنگ شیری به خود می‌گیرد.

گره‌های لنفی محل‌های اصلی برای تصفیه لنف و ذخیره لنفوسیت‌هایی از جمله سلول‌های B که در مغز استخوان بالغ شده و تمایز می‌یابند و سلول‌های T که آن‌ها هم از مغز استخوان نشأت می‌گیرند اما برای بلوغ به تیموس مهاجرت می‌کنند. ارائه آنتی‌ژن منجر به تمایز و تکثیر لنفوسیت‌های B و فعالسازی لنفوسیت‌های T می‌شود. بدنبال ارائه آنتی‌ژن، لنفوسیت‌های بالغ در ارگان‌های لنفاوی ثانویه به سلول‌های مؤثر تمایز می‌یابند. خوشه‌های گره لنفی در سراسر بدن وجود داشته که گاهاً قابل لمس می‌باشد (مانند گره‌های لنفی گردنی) در حالی که گره‌های دیگر قابل لمس نمی‌باشند (مانند گره‌های لنفی مدیاستنی). این گره‌ها در پاسخ به فرایند‌های التهابی ناشی از عفونت موضعب، بدخیمی یا بیماری گرانولوماتوز، بزرگ می‌شوند.