نارسایی دریچه‌ی میترال

رگورژیتاسیون (نارسایی) میترال (MR)، یعنی نشت خون از بطن چپ به دهلیز چپ به دلیل بسته نشدن کامل دریچه‌­ی میترال هنگام سیستول. این بیماری فرم شایعی از بیماری‌های دریچه­‌ای قلب است که بر اساس نحوه­‌ی بروز (حاد یا مزمن) و اتیولوژی دسته‌­بندی می­‌شود. MR اولیه با درگیری ساختاری دریچه­‌ی میترال همراه است در حالی که MR ثانویه نتیجه‌ی پاتولوژی­‌های متفاوتی است که منجر به نارسایی دریچه می­‌شوند (مثلاً در کاردیومیوپاتی). MR ایسکمیک می‌­تواند حاد (مثلاً به دلیل پارگی عضله‌­ی پاپیلری در انفارکتوس میوکارد) یا مزمن (در بیماری شریان کرونری) باشد. علائم از شوک کاردیوژنیک و ادم ریوی ناگهانی در موارد حاد تا سرفه و تنگی‌­نفس در موارد ملایم‌­تر و مزمن‌­تر، متغییر هستند. اکوکاردیوگرافی روش تشخیصی اصلی است؛ تصویربرداری‌­های بیشتر و انتخاب­‌های درمانی بر اساس اتیولوژی تعیین می­‌شوند. درمان قطعی در MR اولیه ترمیم از راه جراحی یا تعویض دریچه است، درحالی که درمان یک مشکل زمینه‌­ای مثلاً انجام مداخله­‌ی کرونری زیرجلدی (PCI) در بیماری شریان کرونری، روش اصلی درمان MR ثانویه است. درمان دارویی با هدف کاهش درجه‌ی نارسایی قلبی برنامه‌­ریزی می‌­شود.