استئوآرتریت

 استئوآرتریت (OA) بیماری مفصلی ناتوان‌کننده‌ای است که در اثر دژنراسیون و فرسایش غیرالتهابی اجزای مفصلی (غضروف مفصلی، استخوان زیرغضروفی و سینوویوم) ایجاد می‌شود و ممکن است در اثر افزایش سن یا استفاده بیش از حد از مفاصل شکل گیرد. مفاصل پرکاربرد و تحمل‌کننده وزن از جمله زانو، هیپ، دست‌ها و مهره‌ها، بیشتر درگیر این بیماری می‌شوند. علی‌رغم باور به غیرالتهابی بودن بیماری، تحقیقات جدید تأثیر آناتومی غیرطبیعی، ژنتیک، التهاب موضعی، فشارهای مکانیکی، واکنش‌های بیوشیمیایی ناشی از مدیاتورهای پیش التهابی و پروتئازها را اثبات کرده‌اند. ریسک فاکتورها شامل سن بالا، چاقی، آسیب‌های قبلی مفصل و فشارهای نامتقارن روی مفصل می‌باشند. در مراحل ابتدایی استئوآرتریت (OA) ممکن است بیماران از کاهش دامنه حرکتی، سفتی مفصل و درد تشدیدیابنده با حرکت مفصل شکایت داشته باشند. تشخیص، غالباً برپایه‌ی علائم بالینی و یافته‌های رادیولوژیک گذاشته می‌شود. یافته‌های رادیوگرافی لزوماً با علائم بالینی همخوانی ندارند. اگر درمان اولیه (ورزش خفیف، کاهش وزن) مؤثر نباشد، داروهای NSAIDs (ناپروکسن، ایندومتاسین) برای کنترل استئوآرتریت فعال تجویز می‌شود. در صورتی که درمان دارویی نیز شکست بخورد، جراحی جهت تعویض مفصل انجام می‌شود.