منو
منو
جدول محتوا
افیوژن پریکاردی و تامپوناد قلبی
خلاصه
افیوژن پریکاردی، تجمع حاد یا مزمن مایعات در فضای پریکاردی (بین پریکارد جداری و احشایی) است و اغلب با انواع اختلالات زمینه‌ای همراه است. مایع می تواند خونی (به عنوان مثال، به دنبال دایسکشن آئورت) یا سرزوی (معمولاً ایدیوپاتیک یا با منشأ ناشناخته) باشد. از آنجایی که پریکارد نسبتاً سفت است، ظرفیت فضای پریکاردی محدود است. در افیوژن مزمن، پریکارد می‌تواند تا حدی کشیده شود، و مایعات نسبتاٌ بیشتری در آن جای گیرد. با این حال، در شرایط حاد، حجم اضافه شده به سرعت از حداکثر ظرفیت فضای پریکاردی بیشتر می‌شود. در هر دو مورد، نتیجه نهایی غالباً تامپوناد قلبی است: یعنی فشرده‌شدن قلب به حدی که می‌تواند منجر به کاهش برون‌ده قلب به صورت کشنده شود. افیوژن پریکارد در ابتدا بدون علامت است، اما تامپوناد قلب دارای یک تظاهرات بالینی متمایز است، از جمله افت فشار خون، تاکی‌کاردی، احتقان ورید ژوگولار و پالس پارادوکس. اكوكارديوگرافي مهم ترين روش تشخيصي است و معمولاً يك فضاي پريكاردي بدون اکو را نشان مي‌دهد. درمان به پایداری همودینامیک بستگی دارد: در بیماران ناپایدار باید سریعاً مایعات پریکارد را از طریق پریکاردیوسنتز یا جراحی تخلیه کرد، در حالی که در بیماران پایدار، درمان بر روی بیماری زمینه‌ای متمرکز است.