منو
منو
جدول محتوا
گلومرونفریت استرپتوکوکی (گلومرونفریتِ پس از عفونت)
خلاصه
گلومرونفریتِ پس از استرپتوکوک (یا بعد از عفونت) (PSGN) عبارت است از التهاب حادِ گلومرولی که به علت عفونت قبلی با استرپتوکوک‌های نفریتوژنیک به وجود می‌آید. هرچند که بیشتر در کودکان بعد از عفونت تونسیلوفارنژیت یا عفونت‌های پوستی مثل زرد زخم (impetigo) با استرپتوکوک گروه A ممکن است PSGN رخ بدهد. رسوب کامپلکس‌های ایمنی دارایِ آنتی‌ژن استرپتوکوکی در داخل غشای پایه‌ی گلومرولی موجبِ فعال شدن سیستم کمپلمان و به دنبال آن آسیب گلومرول می‌شود. PSGN به طور معمول خود را به عنوان سندرم نفریتیک همراه با هماچوری، پروتئینوریِ خفیف، ادم و فشار خون بالا نشان می‌دهد. بالا بودن سطح آنتی‌استرپتولیزین O یا ASO، سطح کاهش یافته‌ی کمپلمان و سطح افزایش یافته‌ی کراتینین از تشخیص احتمالی حمایت می‌کنند. در کودکان، نظارت دقیق و درمان حمایتی فرایند بهبودی را سرعت می‌بخشد. کودکان به صورت کامل بهبود می‌یابند؛ اما پیش‌آگهی بیماری در بزرگسالان کمتر مطلوب می‌باشد.
اپیدمیولوژی
اتیولوژی
- حدوداً 10 تا 30 روز بعد از یک عفونت حاد رخ می‌دهد.
- شایعترین علت، عفونت قبلی با استرپتوکوکِ گروه A بتا همولیتیک می‌باشد.
- عفونت دهان و حلق (تونسیلیت، فارنژیت)💬
- عفونت‌های بافت نرم (باد سرخ یا erysipelas و زرد زخم یا impetigo)💬
- استئومیلیت
- به صورت کمتر شایع به دنبال دیگر عفونت‌های باکتریایی، ویروسی یا مالاریایی رخ می‌دهد.
- شایعترین علت، عفونت قبلی با استرپتوکوکِ گروه A بتا همولیتیک می‌باشد.
- همچنین گلومرونفریتِ کمپلکسِ ایمنی می‌تواند در دوران یک عفونت حاد رخ دهد (مثلاً در اندوکاردیت یا آبسه‌ی بافت نرم)