تیروئیدیت تحت حاد

تیروئیدیت تحت حاد به التهاب گذرای تیروئید اشاره دارد که یا با تشکیل گرانولوم (تیروئیدیت گرانولوماتوز تحت حاد) و یا ارتشاح لنفوسیتی (تیروئیدیت لنفوسیتی تحت حاد) همراهی دارد. تیروئیدیت گرانولوماتوز تحت حاد معمولاً پس از عفونت ویروسی دستگاه تنفس فوقانی رخ می‌دهد؛ درحالی که تیروئیدیت لنفوسیتیک حاد در دوران نفاس (6 هفته پس از زایمان) و همراه با سایر بیماری‌های خود ایمنی یا به عنوان عارضه جانبی داروهای خاص رخ می‌دهد. هر دو نوع تیروئیدیت تحت حاد بیشتر در بین خانم‌ها دیده می‌شود و با یک دوره بالینی سه فازی مشخص می‌شوند که به طور کلاسیک از پرکاری تیروئید به کم‌کاری تیروئید تغییر می‌یابند و درنهایت بیمار، یوتیروئید می‌گردد. طی مرحله تیروتوکسیک، بیماران معمولاً از تب، کسالت و گواتری که در تیروئیدیت گرانولوماتوز تحت حاد برخلا تیروئیدیت لنفوسیتی تحت حاد دردناک و تندر است، شکایت دارند. تشخیص با ترکیبی از ESR افزایش یافته و کاهش جذب ید در مطالعه جذب یدرادیواکتیو تأیید می‌شود. در طی مرحله تیروتوکسیک، ممکن است از بتابلاکرها برای کنترل علائم تیروتوکسیکوز و از NSAIDها برای کنترل درد در بیماران مبتلا به تیروئیدیت گرانولوماتوز تحت حاد استفاده شود. دوزهای کم لووتیروکسین ممکن است در مرحله کم کاری تیروئید در نظر گرفته شود. از آن‌جا که بهبودی خود به خودی در حدود 80٪ موارد دیده می‌شود، درمان علامتی در بیشتر موارد کافی است.