ترومای ادراری تناسلی عبارت است از آسیب به کلیه، حالب، مثانه و/ یا یورترا (پیشآبراه). این آسیبها اگر به درستی تشخیص داده نشده و درمان نشوند، ممکن است با موربیدیتی بالایی همراه باشند. تشخیص آسیب ادراری تناسلی بر اساس شرح حال بیمار، معاینات فیزیکی، آنالیز ادراری و تصویربرداری (CT اسکن، سیستوسکوپی، یورتروگرام رتروگرام) میباشد. آسیب کلیوی اغلب اوقات یک آسیب حاد به دنبالِ یک ترومای بلانت (کند) شکمی میباشد و اگر شدید باشد ممکن است یک اورژانس اورولوژی محسوب شود. علائم کلاسیک آسیب کلیه، درد در سمت آسیب دیده و هماچوری میباشد. آسیب خفیف فقط نیاز به مانیتورینگ (نظارت) دارد درحالیکه در آسیب شدید باید جراحیِ اورژانسی و مراقبتهای ویژه انجام داد. آسیب به حالب به تنهایی بسیار نادر است و معمولاً به خاطر علل ایاتروژنیک در هنگام انجام فرایندها جراحی اتفاق میافتد. درمان آن ممکن است با گذاشتن استنت یا جراحی صورت گیرد. آسیب مثانه در ترومای بلانت شکمی شایع میباشد. علائم کلاسیک آن شامل هماچوری گروس، عدم توانایی دفع ادرار و درد شکمی میباشد. آسیب مثانهایِ خارج صفاقی معمولاً با گذاشتن کاتتر در مثانه حل میشود؛ اما آسیب مثانهایِ داخل صفاقی نیاز به جراحی دارد که میتواند از پریتونیت و اوروسپسیس جلوگیری کند. آسیب یورترا ممکن است که به صورت آسیب یورترایِ خلفی یا قدامی باشد که به ترتیب باعث high-riding پروستات، خون در نوک مآتوس ادراری (خلفی) و درد پرینه یا هماتوم (قدامی) میشود. درمان بر اساس میزان آسیب ممکن است که محافظه کارانه یا جراحی باشد. عوارض آسیب ادراری تناسلی شامل خارج شدن مواد از مسیر ادراری (اکستراوازیشن)، یورینوما، تشکیل آبسه، فشار خون کلیوی و از دست دادن عملکرد کلیهی تحت تاثیر میباشد.