گلومرول، مواد زائد و آب اضافیِ خون را از ورای یک فیلتر انتخابی به داخل ادرار دفع میکند. هرگونه آسیب به گلومرول فرایند فیلتراسیون را مختل کرده و باعث ظهور اجزای خون (پروتئین و گلبول قرمز) در ادرار میشود. آسیب گلومرولی معمولاً به واسطهی سیستم ایمنی رخ میدهد که در نهایت به گلومرولونفریت ختم میشود. علل غیرالتهابی ازجمله بیماریهای متابولیک (مثل دیابت، آمیلوئیدوز) هم میتوانند آسیب قابل توجهی به گلومرول بزنند. پاتوفیزیولوژی بیماریهای گلومرولی پیچیده است؛ بیشتر بیماران تظاهرات هر دو سندرم نفریتیک (پروتئینوری با سطح پایین، میکروهماچوری، اُلیگوری و فشار خون بالا) یا سندرم نفروتیک (پروتئینوری با سطح بالا، ادم منتشر) را دارند. همهی بیماریهای گلومرولی میتوانند به نارسایی حاد یا مزمن کلیه ختم شوند. بنابراین تشخیص سریع و شروع زودهنگام درمان سرکوب سیستم ایمنی برای جلوگیری از آسیب برگشتناپذیر کلیه ضروری است.