جدول محتوا
هپاتیت خودایمن
خلاصه
هپاتیت خودایمن فرم نادری از هپاتیت مزمن است، که اغلب زنان را درگیر می‌کند. اگرچه عامل ناشناخته است، اما همراهی آن با سایر بیماری‌های خودایمنی (دیابت تیپ1، تیروئیدیت هاشیموتو، ویتیلیگو، سلیاک، آنمی پرنیشیوز، درماتومیوزیت و…) به اثبات رسیده است. علائم می‌تواند از بی‌علامت تا نارسایی کبدی حاد متفاوت باشد. تشخیص بر پایه یافتن اتوآنتی‌بادی‌ها (مخصوصاً anti-smooth muscle) و یافته‌های پاتولوژی و بیوپسی کبد انجام می‌گیرد. درمان آن شامل سرکوبگرهای ایمنی مانند آزاتیوپرین و پردنیزون می‌باشد. پیش‌آگهی بیماری درصورت درمان مناسب خوب است، اما در صورت عدم درمان به سمت سیروز پیشروی می‌کند.