سرفه خروج ناگهانی هوا از ریهها است که به پاکسازی ترشحات، اجسام خارجی و تحریککنندهها از مجاری تنفسی کمک میکند. ممکن است به صورت حاد (< 3 هفته)، تحت حاد (3–8 هفته) یا مزمن (> 8 هفته) و همچنین همراه با خلط یا خشک طبقهبندی شود. عفونتهای مجاری تنفسی فوقانی (URI) و برونشیت حاد از مهمترین علل سرفه حاد هستند. سرفه تحت حاد معمولاً نشانه یک سرفه بعد از عفونت است، اما همچنین میتواند به علت برونشیت مزمن یا پنومونی باشد. سرفه مزمن غالباً ناشی از رینیت/ سینوزیت مزمن (سندرم سرفه مجاری هوایی فوقانی)، آسم، GERD و مصرف ACEIs است. شرح حال کامل و معاینه بدنی اغلب برای تشخیص علت سرفه کافی است. سرفه مزمن یا وجود علائم هشدار همراه (تنگی نفس، تب، هموپتزی، کاهش وزن) نشانههایی برای بررسی بیشتر است. کشت خلط، رادیوگرافی/ CT اسکن قفسه سینه و آزمایشات عملکرد ریوی از تستهای تشخیصی مفید در ارزیابی سرفه هستند، اما این تستها به طور معمول اندیکاسیون ندارند. درمان سرفه به علت زمینهای بستگی دارد.