منو
منو
جدول محتوا
بیماری کرون
خلاصه
بیماری کرون (CD) نوعی بیماری التهابی روده (IBD) است که پاتوژنز آن کاملاً شناخته نشده است. تظاهرات بالینی CD ممکن است مشابه کولیت اولسراتیو (UC)، دیگر بیماری شایعِ IBD باشد. کرون بیشتر در بزرگسالان جوان و نوجوانان در سنین 15 تا 35 سالگی دیده می‌شود. این بیماری به طور معمول ایلئوم انتهایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند به طور متناوب کل دستگاه گوارش را تحت تأثیر قرار دهد و معمولاً منجر به عوارضی مانند فیستول، آبسه و تنگی روده می‌شود. تظاهرات بالینی شامل اسهال، کاهش وزن و دردشکمی در ربع تحتانی راست (RLQ) و همچنین تظاهرات خارج روده‌ای در چشم، مفاصل یا پوست است. تشخیص براساس سوابق پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی، نتایج آزمایشگاهی، تصویربرداریMRI، اندوسکوپی و آزمایش سرولوژی است. دوره‌های حاد با گلوکوکورتیکوئیدها درمان می‌شوند. سرکوب‌کننده‌های سیستم ایمنی ممکن است در موارد شدید نشان داده شود. برای کمک به درمان عوارض ممکن است آنتی‌بیوتیک و مداخله جراحی لازم باشد. از آنجا که بیماری کرون، فقط یک منطقه خاص از دستگاه گوارش را درگیر نمی‌کند، برداشتن روده با جراحی گزینه درمانی نیست (برخلاف UC) و درمان در عوض محدود کردن پیشرفت و عود دوره‌های التهابی است.
اپیدمیولوژی
- شیوع: 200 نفر از 100,000 نفر
- بروز: سالانه 6 بیمار جدید از هر 100,000 نفر یافت می‌شود.
- جنسیت: ♂ = ♀
- سن شایع شروع : دو پیک سنی یکی در 15-35 سالگی و دیگری در 55-70 سالگی
- جمعیت با شیوع بالاتر:
- نژاد اروپای شمالی
- نژاد یهودی‌های آشکنازی
اتیولوژی
- علت: اختلال ایمنی و سپس التهاب خودایمن مزمن
- ریسک فاکتورها:
- سیگار
- سابقه فامیلی
- استعداد ژنتیکی (جهش در ژن NOD2، مثبت شدن HLA-B27)
نکته مهم1: مصرف نیکوتین تنها ریسک فاکتور قابل کنترل در بیماری کرون است و ترک سیگار در بیماران مبتلا به کرون، بسیار مهم است.
نکته مهم2: قابل توجه است که برخلاف کرون، سیگار در کولیت اولسراتیو به عنوان فاکتور محافظت کننده شناخته می‌شود!