هایپوکالمی، هایپوکلسمی، هایپومنیزیمی و هایپوفسفاتمی، اختلالات الکترولیتی شایعی در بیماران بستری و به شدت ill هستند. رژیمهای اصلاحی گستردگی و انواع زیادی دارند و معمولاً توصیههای استانداردی برای اصلاح وجود ندارد. به همین خاطر هر گاه قرار شد اصلاح الکترولیت انجام شود، باید گایدلاینهای مربوط به مرکز درمانی و فاکتورهای مختص به بیمار مد نظر قرار گیرند. همیشه تصفیهی کلیوی، تصفیهی کبدی، پتانسیل رخداد عوارض جانبی هنگام اصلاح الکترولیتها و تلاش برای شناسایی عامل زمینهای را در نظر داشته باشید. اصلاح هر ناهنجاری الکترولیتی دیگری نیز مهم است (مثلاً اصلاح هایپوگلایسمی همراه در بیمار دارای هایپوکالمی). در نظر گرفتن سطح نظارت لازم هنگام اصلاح (مثلاً نظارت مداوم هنگامی که بیمار اصلاح پتاسیم با دوز بالا به صورت IV انجام میدهد) از اهمیت بالایی برخوردار است.
نکته مهم: همیشه منیزیم سرم را چک کنید و پیش از آغاز اصلاح پتاسیم، حتماً اول منیزیم را اصلاح کنید. منیزیم پایین میتواند افت پتاسیم را تشدید کند.
رژیم اصلاحی
غلظتهای متعددی از پتاسیم کلرید در دسترساند؛ با توجه به پروتکل بیمارستانی خود رژیم مناسب را انتخاب کنید. محلولهای IV دارای غلظت بالا (مثلاً 300mEq/L-400mEq/L) باید به صورت مخصوص و از راه یک لاین مرکزی استفاده شوند.
رژیم اصلاح هایپوکالمی | ||
سطح پتاسیم سرم | رژیم توصیه شده | نظارت |
< 2.5mEq/L و/ یا علامتدار💬 |
|
|
2.5mEq/L-2.9 mEq/L و/ یا ناتوانی در تحمل PO |
|
|
3.0-3.4mEq/L |
|
|
≥ 3.5mEq/L |
|
|
تذکر: بالاترین آهنگ انفوزیون پتاسیم کلرید نباید از 10mEq/L در ساعت با استفاده از یک IV محیطی و از 40mEq/L در ساعت با استفاده از یک لاین مرکزی، بیشتر شود.
نکات کلی
عوارض جانبی اصلاح پتاسیم