منو
منو
جدول محتوا
گریوز
خلاصه
بیماری گریوز شایعترین علت پرکاری تیروئید (هایپرتیروئیدی) است و اغلب زنان را مبتلا می‌کند. گریوز نوعی بیماری خودایمنی است که با حضور آنتی‌بادی‌های ضدگیرنده TSH در گردش خون همراه است و منجر به تحریک بیش از حد غده تیروئید و تولید بیش از حد هورمون تیروئید می‌شود. تریاد کلاسیک بیماری گریوز شامل یک گواتر عروقی منتشر، افتالموپاتی گریوز و ادم پره‌تیبیال است؛ اگرچه همه ویژگی‌ها ممکن است در بیمار وجود نداشته باشد. تشخیص بالینی بیماری گریوز از طریق ارزیابی سطح TSH و هورمون‌های تیروئیدی (T3 و T4) و همچنین از طریق شناسایی آنتی‌بادی‌های ضدتیروئید (گیرنده TSH، ضد تیروئیدپروکسیداز یا Anti-TPO و ضدتیروگلوبولین یا Anti-Tg) تأیید می‌شود. علاوه بر این، ممکن است جذب منتشر I123 در تصویربرداری تیروئید دیده شود. درمان شامل تجویز بتابلاکرها جهت تسكين سريع علائم، داروهاي ضدتيروئيدی براي رسيدن به وضعيت يوتيروئيد و یدرادیواکتیو يا به طور کمتر شایع تيروئيدكتومي جهت كنترل قطعي بيماري است.
اپیدمیولوژی
- شایعترین علت هایپرتیروئیدی در ایالات متحده
- بروز: 30 بیمار جدید در 100,000 نفر در سال
- جنسیت: ♀ > ♂ (8:1)
- بازه سنی: 20 – 40 سال
اتیولوژی
- استعداد ژنتیکی:
- نصف بیماران گریوز، سابقه خانوادگی از بیماری‌های خودایمنی (دیابت تیپ 1، آنمی پرنیشیوز، میاستنی گراویس، تیروئیدیت هاشیموتو، بیماری آدیسون، ویتیلیگو) دارند.
- با آلل‌های HLA-DR3 و HLA-B8 همراهی دارد.
- خودایمن: اختلالات لنفوسیت‌های B و T
- محرک‌‌ها:
- عوامل عفونی: واکنش‌های ایمنی بر ضد آنتی‌ژن‌های پروتئینی یرسینیا انتروکولیتیکا و بورلیا بورگدوفری
- استرس:💬
- فیزیکی: جراحی، تروما
- روانی
- حاملگی💬
- فاکتورهای محیطی: کشیدن سیگار، داروها، اختلالات اندوکرین، پرتوگیری