کمکاری پاراتیروئید ممکن است به دنبال مکانیسمهای مختلفی از جمله تخریب غدد پاراتیروئید (خود ایمنی یا جراحی)، رشد غیر طبیعی غدد پاراتیروئید (غیرعملکردی)، تغییر تنظیم هورمون پاراتیروئید (PTH) یا اختلال در عملکرد PTH در اندامهای هدف ایجاد شود. هایپوکلسمی حاصل میتواند علائم مختلفی را ایجاد کند؛ از گرفتگی عضلات تا تشنج یا نارسایی قلبی. تظاهرات هایپوپاراتیروئیدیسم مزمن، کاملاً اختصاصی میباشد و اغلب عبارت است از کلسیفیکاسیون هستههای قاعدهای در مغز (در نتیجه اختلالات حرکتی)، آب مروارید (کاتاراکت) و ناهنجاریهای اسکلتی و دندانی. یافتههای آزمایشگاهی در هایپوپاراتیروئیدیسم شامل هایپوکلسمی با PTH کم یا طبیعی، هایپرفسفاتمی و عملکرد طبیعی کلیه میباشد. علاوه بر درمان علت زمینهای، معمولاً اصلاح هایپوکلسمی از طریق مکملهای کلسیم و ویتامین D نیز جزو پروتکل درمانی است.