اندوکاردیت عفونی

اندوکاردیت عفونی (IE) یک التهاب عفونی اندوکارد است که دریچه‌های قلب را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این عارضه معمولاً در نتیجه باکتریمی به وجود می­‌آید، و خود این باکترمی غالباً در اثر اقدامات دندانپزشکی، جراحی، عفونت‌های اولیه دور و تزریقات غیراستریل ایجاد می شود. IE ممکن است حاد (شکل­‌گیری طی چند ساعت یا چند روز) یا تحت حاد (به صورت پیش‌­رونده طی هفته‌ها تا ماه‌ها) باشد. اندوکاردیت حاد باکتریایی معمولاً توسط استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود و باعث تخریب سریع اندوکارد می‌گردد، در حالی که اندوکاردیت باکتریایی تحت حاد معمولاً به دلیل عفونت با استرپتوکوک‌های ویریدانس ایجاد شده و به طور کلی افرادی را که دچار آسیب پیشین به دریچه‌های قلب شده­‌اند، یا نقص ساختاری قلب یا دریچه‌های مصنوعی دارند را مبتلا می‌کند. ویژگی‌های بالینی شامل علائم غیراختصاصی (خستگی ، تب/ لرز، ضعف)، نشانه‌های تغییرات پاتولوژیک قلب (به عنوان مثال، سوفل قلبی جدید یا تغییر یافته، علائم نارسایی قلبی)، و در بعضی موارد، تظاهرات آسیب بعدی به سایر اندام‌ها (به عنوان مثال، گلومرولونفریت، سکته مغزی ناشی از آمبولی سپتیک). مدیریت پیچیده است و متخصصان بیماری عفونی (ID) باید زود درگیر شوند. تشخیص براساس معیارهای دوک انجام می‌شود، ویژگی‌های اصلی آن کشت خون مثبت و شواهدی از درگیری قلب در اکوکاردیوگرافی است. درمان اولیه IE شامل آنتی‌بیوتیک تجربی داخل‌­وریدی است که سپس با نتایج کشت خون سازگار می شود و برای چندین هفته ادامه می‌یابد. دسته‌بندی به اندوکاردیت دریچه طبیعی یا اندوکاردیت دریچه مصنوعی به تنظیم بیشتر و دقیق‌­تر رژیم‌های درمانی کمک می کند. برای موارد پیچیده ممکن است جراحی لازم باشد (به عنوان مثال سوراخ شدن دریچه). پروفیلاکسی فقط در شرایط خاص تجویز می‌شود،مثلاً در بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی که تحت عمل‌های دندانپزشکی یا جراحی قرار گرفته‌اند. در صورت عدم درمان، اندوکاردیت عفونی می تواند طی چند هفته کشنده باشد.