استئوپروز (پوکی استخوان)

استئوپروز یا پوکی استخوان یک بیماری اسکلتی است که در آن از دست دادن تراکم مواد معدنی استخوان منجر به کاهش استحکام استخوان و مستعد شکستگی می‌شود. این بیماری به طور معمول زنان یائسه و سالمندان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، زیرا کاهش ناگهانی استروژن و فرآیندهای مربوط به سن نقش اصلی را در ایجاد پوکی استخوان دارد. عوامل خطر دیگر شامل عدم تحرک، سیگار کشیدن و مصرف الکل است. پوکی استخوان معمولاً تا بروز اولین شکستگی (به دنبال ترومای جزئی)، خصوصاً در مهره‌ها، بدون‌علامت باقی می‌ماند. پس از شکستگی‌های مکرر مهره‌ای، ممکن است بیماران دچار هایپرکیفوز توراسیک شده و قدش کوتاه شود. پوکی استخوان از طریق آزمایش تراکم استخوان (جاذب سنجی اشعه X با انرژی دوگانه) تشخیص داده می‌شود؛ در حالی که شکستگی معمولاً از طریق رادیوگرافی معمولی تأیید می‌شود. مدیریت پوکی استخوان شامل اقدامات پیشگیری کننده و درمان پزشکی است. پروفیلاکسی عمدتاً شامل مصرف کافی کلسیم و ویتامین D و فعالیت بدنی منظم همراه با ورزش‌های تقویت کننده است. هر دو به حفظ یا حتی افزایش توده استخوانی و بهبود تعادل کمک می‌کنند، در نتیجه خطر زمین خوردن کاهش می‌یابد. درمان پزشکی در موارد کاهش شدید تراکم استخوان یا شکستگی پوکی استخوان انجام می‌شود. از داروهای رایج می‌توان بیس فسفونات‌ها را نام برد، که جذب استخوان را مهار می‌کنند و می‌توانند خطر شکستگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. چندین روش درمانی دیگر نیز وجود دارد (تری‌پاراتید (PTH سنتتیک)، رالوکسیفن)، که ممکن است در موارد خاص (پوکی استخوان شدید، پیشگیری از سرطان پستان) یا اگر بیماران منع مصرف بیس‌فسفونات دارند، تجویز می‌شوند.