منو
منو
جدول محتوا
سندرم ترشح نابجای هورمون ضد ادراری (SIADH)
خلاصه
سندرم ترشح نابجای هورمون ضد ادراری (SIADH) نوعی اختلال اندوکرین است که به علتِ ترشح افزایش یافته‌ی هورمون ADH در غده هیپوفیز (مثلاً به علت عفونت، داروها)، تولید اکتوپیک ADH (مثلاً در کارسینوم سلول کوچک ریوی) یا افزایش تحریک ADH در کلیه به علت جهش ژنی رخ می‌دهد. به علت احتباس بیش از حد آب در بدن (نه به علت کمبود سدیم) و افزایش بار مایعات به صورت سیستمیک، هایپوناترمی به وجود می‌آید. SIADH معمولاً بدون علامت است و هایپوناترمی یک یافته‌ی آزمایشگاهی تصادفی می‌باشد. در موارد خفیف علائمی مثل بی‌اشتهایی و تهوع دارد؛ در موارد شدید، تشنج و تغییر سطح هوشیاری ممکن است رخ دهد. درمان بستگی به شدت بیماری دارد و شامل محدود کردن مصرف مایعات (در بیماران بدون علامت) یا تجویز سرم سالین هایپرتونیک (در موارد شدید) می‌باشد.
اتیولوژی
- ترشح افزایش یافته‌ی ADH از غده هیپوفیز
- بیماری سیستم عصبی مرکزی (مثلاً سکته مغزی (stroke)، خونریزی، عفونت و تروما)
- بیماری ریوی (پنومونی، COPD)
- داروها (مثلاً کلرپروپامید، کاربامازپین، سیکلوسپورین، مهارکننده‌ی انتخابی برداشت دوباره سروتونین (SSRIs))
- اختلالات اندوکرین (کمبود گلوکوکورتیکوئید)
- جراحی اعصاب (neurosurgery) (مخصوصاً: جراحی غده هپوفیز از میان استخوان اسفنوئید)
- منبع اکتوپیک (نابجا) ترشح ADH: پارانئوپلاستیک (مخصوصاً: کارسینوم سلول کوچک ریه)
- تحریک افزایش یافته‌ی گیرنده‌ی ADH در کلیه: ارثی (جهش در ژن گیرنده‌ی وازوپرسین-2)