منو
منو
جدول محتوا
سندرم شوگرن
خلاصه
سندرم شوگرن بیماری اتوایمیون التهابی مزمنی است که غالباً زنان جوان را درگیر می‌کند. علت شوگرن اولیه (ایدیوپاتیک) ناشناخته است؛ درحالی که شوگرن ثانویه با سایر بیماری‌های اتوایمیون (آرتریت روماتوئید، لوپوس، پلی‌میوزیت، اسکلروز سیستمیک) همراهی دارد. به علت حمله سیستم ایمنی به غدد اشکی و بزاقی، خشکی چشم (گزروفتالمی) و خشکی دهان (گزروستومی) رخ می‌دهد که در مجموع این‌ها را سندرم سیکا می‌گوییم. بیماری ممکن است پوست، مفاصل، سیستم عصبی و اندام‌های داخلی را درگیر کند. تشخیص بیماری با یافتن اتوآنتی‌بادی‌ها (آنتی‌بادی ضد- Ro/SSA و ANA) و بیوپسی غده ی بزاقی تشخیص داده می‌شود. درمان ابتدا حمایتی بوده و درموارد شدیدتر درمان سرکوبگر ایمنی انجام می‌شود.
اپیدمیولوژی
- جنسیت: ♀ > ♂ (9 به 1)
- سن شروع: معمولاً 40-60 سالگی
اتیولوژی
- سندرم شوگرن اولیه: ایدیوپاتیک (همراهی با HLA-DR52)
- سندرم شوگرن ثانویه:
- بیماری‌های بافت بینابینی اتوایمیون: آرتریت روماتوئید (RA)، سیستمیک لوپوس اریتماتوس (SLE)، سیستمیک اسکلروزیس (SS)، پلی میوزیت (PM)
- سیروز صفراوی اولیه (PBC)