جدول محتوا

کلانژیت حاد

خلاصه

کلانژیت حاد (کلانژیت صعودی) به عفونت باکتریایی مسیر صفراوی گفته می‌شود که معمولاً ثانویه به انسداد صفراوی و استاز (مثلاً به علت کوله‌دوکولیتیازیس، تنگی صفراوی) ایجاد می‌شود. تریاد شارکوت، که شامل درد RUQ، تب و زردی است، تظاهرات بالینی کلانژیت حاد است، اگرچه همه بیماران این تریاد را نشان نمی‌دهند. تشخیص کلانژیت حاد براساس ترکیبی از تظاهرات بالینی مشخص، شواهد التهاب سیستمیک (مانند لکوسیتوز، CRP بالا) و شواهد کلستاز (مانند افزایش بیلی روبین مستقیم، GGT و ALP) است. تصویربرداری در درجه اول برای شناسایی علت اصلی انسداد صفراوی استفاده می‌شود. آنتی بیوتیک درمانی تجربی و تخلیه صفراوی فوری (ERCP+ پاپیلوتومی، تخلیه صفراوی با هدایت سونوگرافی) طی 48 ساعت پس از ایجاد علائم، اصلی‌ترین اصول درمان هستند. درمان علت اصلی (مانند استخراج سنگ با ERCP یا استنت گذاری (CBD)) ممکن است همزمان با درناژ سریع صفراوی در بیماران با همودینامیک پایدار مبتلا به کلانژیت خفیف انجام شود یا در بیماران در بیماران با کلانژیت شدید، تا زمان بهبود بالینی به تأخیر انداخته شود.

اپیدمیولوژی

  • جنسیت: زن و مرد با هم برابر است.
  • بروز: > 9% بیماران کوله‌لیتیازیس را شامل می‌شود.
  • پیک بروز: 50-60 سالگی

پاتوفیزیولوژی

  • انسداد درخت صفراوی ← استاز صفراوی با افزایش فشار داخل مجرایی ← مهاجرت صفرا به داخل مجاری صفراوی (حتی مجاری کبدی)

علل:

نگاه کلی به درگیری‌های صفراوی

كوله‌ليتيازيس: وجود سنگ در کیسه صفرا

کلانژیت: عفونت بالارونده دستگاه صفراوی (سایه نارنجی) ثانویه بعد از کوله‌دوکولیتیازیس

پانکراتیت صفراوی: انسداد خروجی پانکراس ثانویه به کوله‌دوکولیتیازیس امکان فعال سازی زیموژن‌های پانکراس را فراهم می‌کند؛ در نتیجه التهاب پانکراس (سایه نارنجی) ایجاد می‌شود.

لطفاً برای دسترسی کامل به تمام محتویات، اشتراک ویژه تهیه کنید.

error: محتوا محافظت‌شده می‌باشد

کلانژیت حاد