بلاک دهلیزی بطنی

بلاک دهلیزی بطنی (AV-block) با هدایت الکتریکی تأخیر یافته یا مختل شده بین دهلیز و بطن مشخص می‌­شود. بلاک‌­های دهلیزی بطنی بر اساس میزان تأخیر یا اختلال به سه درجه‌ی مختلف تقسیم می‌­شوند. بلاک­‌های درجه یک با فاصله PR افزایش یافته در ECG همراهند؛ بیشتر بیماران دارای بلاک دهلیزی بطنی درجه یک بدون‌­علامت هستند و این حالت یک یافته‌­ی تصادفی می­‌باشد. بلاک‌­های دهلیزی بطنی درجه دو به دو زیر دسته دیگر نیز تقسیم می­‌شوند؛ موبیتز نوع I یا همان ونکه باخ با یک افزایش تدریجی در فاصله PR و درنهایت ایجاد یک موج P هدایت نشده (ضربان dropped: موج P بدون کامپلکس QRS) مشخص می­‌شود. بیشتر بیماران با بلاک­‌های موبیتز نوع I بدون علامت هستند. بلاک­‌های موبیتز نوع II یا همان موبیتز II با فواصل منظم PR که به صورت ناگهانی یک موج P بدون کامپلکس QRS ایجاد می‌­شود (مثلاً 2:1، 3:1 یا 3:2) مشخص می­‌گردد و اغلب باعث ایجاد برادی‌کاردی می‌­شود. در بیماران دارای بلاک موبیتز نوع II علائم از خستگی تا تنگی نفس، درد قفسه سینه و/ یا سنکوپ متغیر می‌باشد. این بلاک درجه دوی ثابت مکرراً به سمت بلاک درجه سه پیشرفت می­‌کند. یک بلاک دهلیزی بطنی درجه سه موجب قطعی کامل جریان الکتریکی بین دهلیز و بطن‌­ها می‌­شود. نبود کامل هدایت موجب ایجاد مکانیسم فرار بطنی شده که ممکن است بسیار آرام باشد و موجب برادی‌کاردی یا حملات آدامز-استوکس شود. بنابراین یک بلاک دهلیزی بطنی درجه سه اندیکاسیونی قطعی برای جای‌گذاری پیس میکر (ضربان ساز) می‌­باشد.