جدول محتوا

گاسترینوما (سندرم زولینگر-الیسون)

خلاصه

گاسترینوما (سندرم زولینگر-الیسون) نوعی تومور نورنواندوکرین ترشح کننده گاسترین است که اغلب در دوازدهه و پانکراس قرار دارد. بیشتر گاسترینوماها به صورت پراکنده شکل می‌گیرند، اما برخی از آن‌ها با نئوپلازی‌های غدد درون ریز (به عنوان مثال، آدنوم‌های هیپوفیز، آدنوم پاراتیروئید، انسولینوما) همراهی دارند. اگرچه برخی از گاسترینوماها خوش خیم هستند، اما بیش از نیمی از گاسترینوماها بدخیم می‌باشند. گاسترینوما سطح بالایی از گاسترین را آزاد می‌کند و در نتیجه تولید اسید معده افزایش می‌یابد. بیماران به طور معمول با بیماری زخم معده مقاوم در برابر درمان و اسهال مراجعه می‌کنند. بیماران مبتلا به گاسترینوما PH معده کم و گاسترین سرمی بالا دارند. علاوه بر این‌، سطح گاسترین سرم با تجویز سکرتین (آزمایش تحریک ترشح مثبت) افزایش می‌یابد. برداشتن جراحی تومور در بیمارانی که محل تومورشان مشخص است، اندیکاسیون دارد. برای کنترل ترشح اسید ممکن است از مهار کننده‌های پمپ پروتون (PPI) و اکترئوتاید استفاده شود.

اپیدمیولوژی

  • جنسیت:  ♂ > ♀ (2:1)
  • سن شروع : 30- 50 سال

اتیولوژی

  • در روده (اغلب گاسترینوماها از سلول‌های اندوکرین دوازدهه نشأت می‌گیرند) یا پانکراس
  • غالباً بصورت اسپورادیک (تک‌گیر) رخ می‌دهند.
  • بعضی از گاسترینوماها با MEN تایپ 1 همراهی دارد.

لطفاً برای دسترسی کامل به تمام محتویات، اشتراک ویژه تهیه کنید.

error: محتوا محافظت‌شده می‌باشد