میوپاتی‌های التهابی

میوپاتی‌های التهابی بیماری‌های سیستمیک عضلانی می‌باشند که با ضعف پیشرونده عضلات اسکلتی به دنبال التهاب مزمن شناخته می‌شوند. این بیماری‌ها عبارتند از پلی میوزیت (PM)، درماتومیوزیت (DM) و میوزیت انکلوزیون بادی (IBM). بیماران از ضعف عضلانی (ناتوانی در بالابردن دست ها بالای سر، شانه کردن موها، بالارفتن از پله ها و/ یا ایستادن) رنج می‌برند. در موارد پیشرفته بیماری، دیسفاژی و آسپیراسیون به علت درگیری عضلات اوروفارنژیال، و حتی نارسایی تنفسی به علت درگیری عضلات تنفسی دیده می‌شود. اگرچه این بیماری‌ها اشتراکات زیادی در تظاهرات بالینی دارند، اما تفاوت‌هایی نیز دارند؛ برای مثال درماتومیوزیت (DM) برخلاف دو بیماری دیگر، پوست را نیز درگیر کرده و راش هلیوتروپ، پاپول‌های گاترون و علامت شاول (shawl sign) از علائم پوستی آن می‌باشند. همچنین میوزیت انکلوزیون بادی (IBM) برخلاف دو بیماری دیگر در طول چندین سال پیشرفت کرده و در افراد مسن خود را نشان می‌دهد. درماتومیوزیت نیز غالباً با نئوپلاسم‌های مختلف (ریه، تخمدان، لنفوما، گوارشی) همراهی دارد. تشخیص براساس یافته‌های غیرنرمال الکترومیوگرافی (EMG) و افزایش غیرطبیعی آنزیم‌های عضلانی (کراتین کیناز، آلدولاز) و یافته‌های حاصل از بیوپسی داده می‌شود. اساس درمانی عبارت است از سرکوب ایمنی با کورتون‌ها و سایر داروهای سرکوبگر (متوتروکسات، آزاتیوپرین).