مگالون به اتساع کولون در غیاب انسداد مکانیکی (تومور/تنگی کولون) گفته میشود. همواره یکی از این 3 اتیولوژی وجود داشته است: حاد، مزمن و توکسیک مگاکولون. مگاکولون حاد (سندرم اوگیلیو) اتساع حاد کولون در بیمارانی که شدیداً بدحال هستند، میباشد و احتمالاً بدلیل عدم تعادل الکترولیتی اتفاق میافتد. مگاکولون مزمن، اتساع دائم کولون است که دراثر اختلالات نوروپاتیک (بیماری هیرشپرونگ، بیماری شاگاس مزمن) یا میوپاتیک (دیستروفی عضلانی دوشن) ایجاد میشود. بیماران با مگاکولون حاد یا مزمن، با دردشکمی، اتساع شکمی، نفخ و یبوست مراجعه میکند. توکسیک مگاکولون اتساع خطرناک کولون است که با عفونتها (کولیت با غشای کاذب، انتروکولیت ناشی از سالمونلا) و یا بیماریهای التهابی روده (کولیت اولسراتیو) مرتبط است. بیماران معمولاً با علائم سپسیس (تاکیکاردی، هایپوتنشن) و سابقه درد شکمی و اسهال خونی مراجعه میکنند. در رادیوگرافی شکمی کولون متسع بدون هاسترا دیده میشود، همچنین ممکناست سطوح مایع-هوا دیده شود. CT اسکن همراه با ماده حاجب، انسداد مکانیکی کولون و عوارض احتمالی (پارگی یا ایسکمی کولون) را رد میکند. مگاکولون حاد یا مزمن با درمانهای حمایتی (استراحت، اصلاح تغذیهای، داروهای محرک روده مانند نئوستیگمین) کنترل میشوند. دکمپرسیون (برداشتن فشار) با کولونوسکوپی، در بیماران دارای مگاکولون حاد در اغلب موارد موفقیت آمیز است. جراحی (کولکتومی، آناستوموزهای ایلئورکتال) در بیمارانی که درمان حمایتی کارساز نبوده است، انجام میشود. درمان حمایتی توکسیک مگاکولون شامل استراحت دادن به روده، آنتیبیوتیکهای داخل وریدی (برای کولیت عفونی) و استروئیدهای داخل وریدی (کولیت ناشی از بیماریهای التهابی روده) میباشد. در بیمارن با توکسیک مگاکولون ریسک بالایی برای پارگی کولون وجود دارد. اگر در طول 48-72 ساعت هیچ بهبودی حاصل نشود، جراحی (ساب توتال کولکتومی و ایلئوستومی) باید انجام شود.
پاتوفیزیولوژی
CT شکمی یک بیمار مؤنث (منظر کرونال)
مجاری رودهای به صورت بارز متسع شدهاند. برخلاف انسداد مکانیکی، شواهدی به نفع ساختار آناتومیکی یا شیء مسدودکننده مسیر وجود ندارد. هیچ پارگی رودهای نیز وجود ندارد.
Source: “Ogilvie ct coronal” by Milliways, Wikimedia Commons, licensed under CC BY-SA 3.0.