سرطان پانکراس چهارمین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در آمریکا است و به طور معمول افراد مسن در دهههای ششم تا هشتم زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد. ریسک فاکتورهای اساسی عبارتند از مصرف سیگار، چاقی، مصرف بیش از حد الکل و پانکراتیت مزمن. کارسینوم پانکراس بیشتراز نوع آدنوکارسینوم مجاری میباشد که غالباً در سر پانکراس قرار دارند. این بیماری معمولاً در مرحله پیشرفته به علت شروع دیررس تظاهرات بالینی (درد اپیگاستر، زردی بدون درد و کاهش وزن) تشخیص داده میشود. در بسیاری از موارد، در زمان تشخیص کارسینوم به اندامهای دیگر (عمدتاً کبد) گسترش یافته (متاستاز داده) است. درمان اغلب تسکینی است؛ زیرا برداشتن از راه جراحی فقط در حدود 15% موارد امکان پذیر است. روش جراحی که معمولاً مورد استفاده قرار میگیرد، پانکراتیکودئودنومی است (“عمل ویپل“). میزان بقای پنج ساله بسته به شدت، گسترش و قابلیت برداشت مجدد تومور از 1-20% متغیر است