تاکی‌کاردی حمله‌ای فوق بطنی

تاکی‌کاردی حمله­‌ای فوق بطنی (PSVT) نوعی آریتمی است که به علت نقص هدایتی دهلیزی بطنی به وجود می‌­آید و باعث می‌­شود که قلب به صورت ناگهانی سریع­‌تر ضربان بزند. انواع PSVT وجود دارد، شامل تاکی‌کاردی با ورود مجدد گره دهلیزی بطنی (AVNRT؛ حدود دو سوم موارد)، تاکی‌کاردی ورود مجدد یا متقابل دهلیزی بطنی (AVRT) و تاکی‌کاردی دهلیزی. در AVNRT مسیرهای هدایتی الکتریکی اضافی (مسیر فرعی) در گره دهلیزی بطنی منجر به ایجاد ایمپالس الکتریکی چرخشی و غیر قابل تشخیص (مدار ورود مجدد) می­‌شود. برخلاف آن، AVRT به علت دپولاریزاسیون چرخشی که از طریق ارتباط نابجا بین دهلیز و بطن وجود دارد به وجود می‌­آید. PSVT با حملات تاکی‌کاردی که ممکن است که باعث گیجی، تنگی نفس، درد قفسه سینه یا سنکوپ شود­، مشخص می­‌گردد و معمولاً خود محدود شونده است. قدم­‌های تشخیصی برای هر نوع PSVT شامل گرفتن شرح حال بیمار و ECG دارای دوازده لید می­‌باشد که معمولاً تاکی‌کاردی با QRS باریک را نشان می­‌دهد. چون اکثر حملات تاکی‌کاردی قبل از گرفتن ECG خوب می­‌شوند، بنابراین اغلب برای تأیید تشخیص ثبت مداوم با هالتر مانیتورینگ نیاز خواهد بود. در بعضی موارد مطالعات الکتروفیزیولوژی تهاجمی ممکن است که اندیکاسیون داشته باشد. بیماران با یک اختلال مادرزادی به نام سندرم  ولف-پارکینسون-وایت (WPW) معمولاً AVRT را از خود نشان می‌­دهند. چون یک مسیر فرعی به نام باندل کِنت دارند. این مسیر فرعی گره دهلیزی بطنی را دور می‌زند و ایمپالس گره سینوسی دهلیز را مستقیماً به بطن منتقل می‌کند که در نهایت موجب دپولاریزاسیون زودرس خواهد شد (pre-excitation) که در ECG آن را به عنوان موج دلتا می­‌شناسیم. درمان PSVT باید برای هر بیمار، به خصوص صورت گیرد: بیماران ناپایدار از نظر همودینامیک باید تحت کاردیوورژن اورژانسی قرار گیرند درحالی‌که بیماران پایدار از نظر همودینامیک ممکن است که تنها نیاز به مانور واگال مثلاً ماساژ کاروتید داشته باشند. داروی مناسب به وسیله­‌ی مسیر هدایتی که در قلب وجود دارد و با ECG مشخص گردیده است، تعیین می­‌گردد. ممکن است که به عنوان درمان نهایی، Ablation با کاتتر صورت پذیرد.