هایپرتنشن ریوی و کورپولمونل

فشارخون بالا یا هایپرتنشن ریوی (PH)، افزایش فشار عروق ریوی به میزان ≥20mmHg در حالت استراحت است. می‌تواند ایدیوپاتیک (بدون دلیل شناخته شده) باشد یا به دلیل بیماری مزمن ریوی (مثلاً COPD، آپنه خواب مزمن) و/ یا بیماری مزمن قلبی (به عنوان مثال، بیماری دریچه میترال) رخ بدهد. با گذشت زمان، افزایش فشار ممکن‌است منجر به تغییرات ساختاری (به عنوان مثال، اتساع یا هایپرتروفی) یا اختلال در عملکرد بطن راست شود. اگر این تغییرات ثانویه به بیماری‌های ریه یا سیستم شریان ریوی باشد، بیماری به عنوان کورپولمونل/ Cor pulmonale شناخته می‌شود. در حالی‌ که هایپرتنشن ریوی و کورپولمونل اغلب در مراحل اولیه بدون علامت هستند، اما در مراحل بعدی علائمی مانند تنگی نفس هنگام فعالیت، خستگی، سیانوز و سنکوپ یا بیهوشی ظاهر می‌شوند. در کورپولمونل جبران نشده، خطر آریتمی و مرگ زیاد است. اکوکاردیوگرام به عنوان یک آزمایش اولیه غیرتهاجمی برای تخمین فشار شریان ریوی و نشان دادن ساختار تغییر یافته بطن راست استفاده می‌شود. کاتتریزاسیون قلب راست، تشخیص قطعی و میانگین دقیق فشار شریانی ریوی (mPAP) را به دست می­‌دهد. درمان، به طور عمده شامل مدیریت علل زمینه‌­ای هایپرتنشن ریوی و کورپولمونل است. ممکن است اکسیژن مکمل، گشادکننده­‌های عروق ریوی و داروهای مدر  برای کاهش فشار خون شریان ریوی و بهبود اکسیژناسیون خون تجویز شوند. پیوند ریه آخرین درمان در موارد مقاوم به درمان است.