صفحه اصلی > قلب و عروق > مهارکنندههای سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون
مهارکنندههای سیستم رنین-آنژیوتانسن-آلدوسترون (RAAS) گروهی از داروها هستند که با مهار سیستم رنین-آنژیوتانسن-آلدوسترون عمل میکنند و عبارتند از مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEi)، بلاککنندههای گیرنده آنژیوتانسن (ARBs) و مهارکنندههای مستقیم رینین. مهارکنندههای ACE و ARBs معمولاً در درمان بیماران دارای هایپرتنشن، نارسایی قلبی همراه با کاهش کسر تخلیه، انواع مشخصی از بیماری مزمن کلیوی و همچنین بیمارانی که انفارکشن میوکارد داشتهاند، به کار میروند. این داروها به خصوص در درمان بیماران دیابتی دارای فشارخون بالا نیز بسیار اهمیت دارند، چراکه مانع از شکلگیری و گسترش نفروپاتیِ دیابتی میشوند. یک عارضهی جانبی شایع مهارکنندههای ACE، سرفهی ناشی از برادیکینین است و این اثر ممکناست منجر به تعویض این داروها به داروهای دیگر (مثلاً ARBs) شود، در حالیکه آنژیوادم و هایپرکالمی ممکن است در اثر مصرف ARBs و مهارکنندههای ACE رخ دهد. در صورتی که مهارکنندههای ACE یا ARBs به خوبی تحمل نشوند، میتوانیم از مهارکنندههای مستقیم رنین استفاده کنیم؛ اگرچه این داروها هرگز نباید در ترکیب با مهارکنندههای دیگر RAAS استفاده شوند.
سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS)
چارتی که در آن اثرات بیوشیمیای و فیزیولوژیک سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون و مهارکنندههای دارویی موجود (پوشش تصویر) خلاصه شده است.
© AMBOSS
انواع مهارکنندهی RAAS
مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین (مهارکنندههای ACE)
بلاککنندهی گیرندهی آنژیوتانسین (ARBs یا زارتانها)
مهارکنندههای مستقیم رنین