تنگی کاروتید

تنگی شریان کاروتید (CAS) عارضه آترواسکلروتیک شریان کاروتید مشترک و شریان کاروتید داخلی است. عوامل خطر شکل‌گیری این بیماری عبارتند از سن بالا، مصرف دخانیات، فشار خون شریانی و دیابت شیرین. بسته به میزان تنگی، ایسکمی در ناحیه خونرسانی کاروتید می‌تواند منجر به آماوروزیس فوگاریس، TIA یا سکته مغزی شود و در هنگام معاینه ممکن است بروئی سمع شود. سونوگرافی داپلکس کاروتید آزمون اولیه انتخابی برای ارزیابی بیماران بدون‌علامت است. برای رد کردن ایسکمی حاد یا قبلی مغزی، همه بیماران علامت‌دار باید تحت CT یا MRI بدون‌کنتراست قرار بگیرند. مدیریت به علائم و درجه تنگی بستگی دارد. اصلاح سبک زندگی و درمان ضدپلاکتی، فشار خون بالا و استاتین برای همه بیماران توصیه می‌شود. اندآرترکتومی کاروتید (برداشت پلاک عامل تنگی) کاروتید برای بیماران علامت‌دار با تنگی ≥ 70٪ و بیماران بدون‌علامت با تنگی ≥ 80% توصیه می شود، اما ممکن است در بیماران با تنگی متوسط ​​نیز انتخابی خوب باشد. درصورتی که جراحی امکان‌پذیر نباشد، ممکن است استنت گذاری شریان کاروتید انجام شود.