بیماری مزمن کلیوی

بیماری مزمن کلیوی (chronic kidney disease = CKD)، به صورت عملکرد یا ساختار غیرطبیعی کلیه برای مدت ≥ 3 ماه تعریف می­‌شود. شایع­ترین علل CKD در آمریکا دیابت شیرین، فشار خون بالا و گلومرولونفریت می‌باشند. چون کلیه­‌ها مکانیسم‌های جبرانی قوی دارند، بیماران تا زمانی که کلیه بیشتر عملکردش را از دست داده باشد، بدون علامت باقی می‌­مانند. بیماران معمولاً با علائم افزایش بار مایعات در بدن (مثلاً ادم محیطی) و افزایش اوره خون (اورمی) مراجعه می­‌کنند. ارزیابی آزمایشگاهی هایپرکالمی، هایپرفسفاتمی، هایپوکلسمی و اسیدوز متابولیک را نشان می‌­دهد. درمان بیشتر روی برطرف کردن علت زمینه‌­ای و جلوگیری از رخداد عوارض متمرکز است. مثلاً درمان فشار خون بالا، جلوگیری از مصرف ماده نفروتوکسیک و هیدراته نگه­‌داشتن بیمار. اگر CKD به سمت بیماری مرحله آخر کلیوی (End Stage Renal Disease = ESRD) پیشرفت کند، درمان جایگزین کلیوی (دیالیز) یا پیوند کلیه مورد نیاز خواهد بود.