افیوژن پلور

افیوژن پلور تجمع مایعات در حفره­‌ی پلور، یعنی فضای بین لایه‌­ی پوشاننده‌­ی ریه‌­ها و حفره‌ی توراسیک است (همان فضای بین پلور جداری و احشایی). وقتی به مایع پلوری می‌گوییم ترانسودا که از طریق دیواره‌­های سالم عروق ریوی به داخل حفره­‌ی پلوری نفوذ یا تراوش کند. و وقتی به این مایع اگزودا می­‌گوییم که از قسمت‌­های آسیب دیده­‌ی عروق خونی و لنفی به درون حفره‌­ی پلوری خارج شود، مثلاً به دلیل آسیب­‌های عروقی ناشی از یک عفونت یا تومور. تجمع ترانسودا معمولاً به‌­دلیل افزایش فشار هیدرواستاتیک (مثلاً در نارسایی احتقانی قلب) و یا کاهش فشار اُنکوتیک ( مثلاً در سیروز یا سندرم نفروتیک) رخ می­‌دهد. از آنجایی که مایع ترانسودا تصفیه‌­شده است، معمولاً حالتی شفاف داشته و مقادیر پروتئین و سلول­‌های موجود در آن پایین می­‌باشد. در مقابل، آسیب­‌های مسئول خروج مایع اگزودا از عروق، به مولکول­‌های بزرگتر و حتی مواد جامد اجازه‌­ی ورود به حفره‌­ی پلوری را می‌­دهند. به همین خاطر، اگزودا مایعی تیره یا کدر است که مقادیر پروتئین و سلول­‌های موجود در آن بالا می‌باشد. افیوژن وابسته به جاذبه است، و معمولاً در مناطق تحتانی پلور تجمع پیدا می­‌کند، مگر این­‌که بیمار بستری و همواره حالتی خوابیده داشته باشد. دق روی ناحیه­‌ی افیوژن صدایی مات تولید می­‌کند، و در سمع ریه صداهای ریوی کاهش یافته یا به­‌طور کلی از بین رفته­‌اند. X-ری سینه‌­ای و سونوگرافی معمولاً به‌­عنوان تست­‌های خط اول در تشخیص افیوژن پلور انجام می­‌شوند، اما بعضی اوقات لازم است CT سینه­‌ای هم گرفته شود (مثلاً در افیوژن­‌های خیلی کم). در اکثر موارد افیوژن پلوری، توراکوسنتز و آنالیز مایع پلوری برای پی بردن به مشکل زمینه­‌ای لازم است و توراکوسنتز حتی می‌­تواند نقشی درمانی هم داشته باشد. درمان باید روی رفع مشکل زمینه­‌ای و اصلی متمرکز باشد.