صفحه اصلی > قلب و عروق > درمان تاکیکاردی
تاکیکاردی یعنی آهنگ ضربان قلب بالاتر از 100در دقیقه. علائم تاکیکاردیِ ناپایدار عبارتند از درد سینه، شوک و اختلال هوشیاری. تاکیکاردی ناپایدار یک وضعیت اورژانسی تلقی میشود و باید فوراً با کاردیوورژن الکتریکی کنترل شود. در تاکیکاردیهای پایدار، ریتم قلب (یعنی منظم یا نامنظم) و کامپلکس QRS (یعنی تاکیکاردی دارای کامپلکس باریک و تاکیکاردی دارای کامپلکس پهن) باید ارزیابی شوند. تاکیکاردی منظم فوقبطنی بدون تمایز (SVT) باید در ابتدا با آزمایش مانور واگ و در صورت لزوم با آدنوزین IV کنترل شود. SVTهای نامنظم معمولاً به دلیل فیبریلاسیون دهلیزی (Afib) یا فلاتر دهلیزی ایجاد میشوند، که یا با یک استراتژی کنترل آهنگ (به عنوان مثال، با بتا بلاکرها یا بلاک کنندههای کانال کلسیمی/ CCBs) یا یک استراتژی کنترل ریتم (به عنوان مثال، با داروهای ضد آریتمی یا کاردیورژن الکتریکی) در ترکیب با داروهای ضدانعقاد کنترل میشوند. تاکیکاردیهای تمایز نیافتهی دارای کامپلکس پهن (WCTها) باید با کاردیوورژن الکتریکی یا کاردیوورژن دارویی مدیریت شوند. اگر یک بیمار پایدار در هر مرحله از درمان شرایط ناپایداری پیدا کند، بدون در نظر گرفتن ریتم، کاردیوورژن الکتریکی فوری توصیه میشود. محتوای این مقاله به منظور فراهم کردن مراحل مدیریتی برای آریتمیهای تمایز نیافته تنظیم شده است، اما مدیریت برای ریتمهای خاص، پس از شناسایی آنها را نیز مورد بررسی قرار میدهد. تاکیکاردی ناپایدار بدون نبض، فیبریلاسیون بطنی و ایست قلبی در اینجا مطرح نشدهاند (به مقالهی ACLS مراجعه کنید).
رویکرد اولیه
نکته مهم: برای یافتن نشانههای ناپایداری مربوط به تاکیکاردی، بیمار را معاینه کنید تا بتوانید بلافاصله در صورت لزوم کاردیوورژن الکتریکی را انجام دهید.
1.ارزیابی کنید که آیا تاکیکاردی دارای کامپلکس پهن (WCT) داریم یا تاکیکاردی دارای کامپلکس باریک (NCT).
تشخیصهای افتراقی تاکیکاردی بر اساس یافتههای ECG | ||
ریتم | QRS دارای کامپلکس باریک | QRS دارای کامپلکس پهن |
منظم |
| |
نامنظم |
|
|