هموکروماتوز
هموکروماتوز بیماری است که در اثر رسوب آهن در ارگان‌های بدن ایجاد می‌شود. این بیماری دو حالت دارد؛ اولیه یا ارثی و فرم ثانویه یا مرتبط با انتقال خون. شایعترین فرم، هموکروماتوز ارثی تیپ۱ می‌باشد که در اثر افزایش جذب آهن از روده کوچک صورت می‌گیرد. در بیشتر موارد بیماری بی‌علامت است، اما پس از سوم تا چهارمین دهه زندگی، افزایش سطح آهن به مقادیر سمی و تجمع در بافت‌های بدن، می‌تواند با خستگی، هایپرپیگمانتاسیون، دیابت شیرین (دیابت برنزه) و آرترالژی تظاهر یابد.
هپاتیت خودایمن
هپاتیت خودایمن فرم نادری از هپاتیت مزمن است، که اغلب زنان را درگیر می‌کند. اگرچه عامل ناشناخته است، اما همراهی آن با سایر بیماری‌های خودایمنی (دیابت تیپ۱، تیروئیدیت هاشیموتو، ویتیلیگو، سلیاک، آنمی پرنیشیوز، درماتومیوزیت و…) به اثبات رسیده است. علائم می‌تواند از بی‌علامت تا نارسایی کبدی حاد متفاوت باشد.
هپاتیت C
هپاتیت C یا التهاب کبدی توسط ویروسی به همین نام ایجاد می‌شود که با تهاجم به سلول‌های کبدی سبب التهاب آن‌ها می‌گردد. ویروس HCV از طریق فراورده‌های خونی مخصوصاً از راه داخل وریدی (دارو یا مواد مخدر) یا آسیب‌های ناشی از Niddle stick (فرورفتن سوزن به دست) ایجاد می‌شود. در فاز حاد بیماری، بیشتر بیماران بی‌علامت بوده اما می‌تواند با خستگی، خارش، تب، ضعف و زردی تظاهر یابد.
هایپربیلیروبینمی ارثی
هایپربیلیروبینمی میزان بیلی‌روبین سرم > ۱mg/dL را توصیف می‌کند. برخلاف اختلالات حاد یا مزمن کلستاتیک کبدی (که ممکن است منجر به افزایش سطح بیلی‌روبین سرم شود)، سندرم‌های مرتبط با هایپربیلیروبینمی، منجر به افزایش سطح بیلی‌روبین خون شده و از این رو بر آنزیم‌های کبدی (ALT و AST) تأثیر نمی‌گذارند.
مهارکننده‌های پمپ پروتون
مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPIs) گروهی از داروها هستند که به طور عمده برای مهار ترشح اسید معده استفاده می‌شوند. آن‌ها تا حد زیادی جایگزین آنتاگونیست‌های گیرنده H2 مانند رانیتیدین در مدیریت شرایط ناشی از اسیدیته بیش از حد معده (دیس‌پپسی، GERD، مری بارت و زخم پپتیک) شده‌اند. PPIها با مهار کامل و برگشت ناپذیر سیستم آنزیمی H+ /K+ ATPase (پمپ پروتون معده) در سلول‌های پریتال معده، منجر به کاهش تولید اسید و افزایش PH معده می‌شوند.
معاینات شکم
معاینه شکمی، یکی از معاینات مهم در تشخیص بیماری‌ها می‌باشد که شامل مشاهده، سمع، دق و لمس است. در معاینه باید بیمار در حالت خوابیده بوده و شکم کاملاً در معرض دید قرار گیرد. ابتدا پوست شکم باید مشاهده شود و به دنبال آن سمع، دق و لمس همه چهار ربع شکم انجام می‌شود. با توجه یافته‌ها یا شکایات بیمار، انواع تکنیک‌های معاینه و مانورهای خاص می‌تواند اطلاعات تشخیصی اضافی را فراهم کند.
لنفوم مالت
لنفوم مرتبط با مخاط یا مالتوما، زیرگروهی از لنفوم‌های غیرهوچکین (NHL) ناشی از لنفوسیت B می‌باشد؛ که اغلب افراد مسن را در دهه‌های ۷-۸ زندگی درگیر می‌کند. مالتوما می‌تواند به دو نوع گاستریک و غیرگاستریک تقسیم شود. مالتومای گاستریک با عفونت هلیکوباکترپیلوری همراهی دارد، در حالی که مالتومای غیرگاستریک با بیماری‌های خودایمن (مثلاً تیروئیدیت هاشیموتو و سندرم شوگرن) همراهی دارد.
کولیت اولسراتیو (UC)
کولیت اولسراتیو (UC) نوعی بیماری التهابی روده (IBD) است که با التهاب مزمن مخاطی رکتوم، کولون و سکوم مشخص می‌شود. علائم متداول عبارتند از اسهال خونی، درد شکم و تب. یافته‌های آزمایشگاهی به طور معمول نشانگرهای التهابی افزایش یافته و وجود آنتی‌بادی‌ها (p-ANCA) را نشان می‌دهند.
کوله‌سیستیت حاد
کوله‌سیستیت حاد به التهاب حاد کیسه صفرا اشاره دارد که معمولاً در اثر انسداد مجاری صفراوی توسط سنگ صفرا ایجاد می‌شود. کوله‌سیستیت غیرسنگی کمتر شایع است و بیشتر در بیماران شدیداً بدحال دیده می‌شود. درد RUQ، نشانه مورفی مثبت و تب از تظاهارت بالینی مشخص کوله‌سیستیت حاد است. سونوگرافی RUQ روش تصویربرداری اولیه ترجیحی است که می‌تواند اتساع کیسه صفرا، التهاب و تجمع مایع طراف کیسه صفرا را نشان دهد. آنتی‌بیوتیک درمانی تجربی و کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپیک اصلی‌ترین درمان‌ها هستند.
کوله‌دوکولیتیازیس
کوله‌دوکولیتیازیس به وجود سنگ صفرا در مجرای صفراوی مشترک اشاره دارد. تظاهرات بالینی شامل درد ربع فوقانی سمت راست و علائم کلستاز خارج کبدی است. ارزیابی تشخیصی اولیه شامل سونوگرافی و مطالعات آزمایشگاهی معمول است و تصویربرداری قطعی ممکن است شامل ERCP یا MRCP یا سونوگرافی آندوسکوپیک (EUS) باشد. درمان شامل برداشتن سنگ (با اندوسکوپی یا جراحی) و جلوگیری از عود مجدد (مثلاً از طریق کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپیک) است.